مدارس از طریق برنامه ریزی درسی در انتخاب و تحقق هدف های متناسب، افراد جامعه را برای انجام وظایف و مسئولیت های فردی و اجتماعی یاری می دهد و بدین وسیله رشد فرد و پیشرفت فرهنگ جامعه را تضمین می کند. هدف پژوهش حاضر، تعیین میزان توجه برنامه درسی به توانمند سازی روانی - اجتماعی دانش آموزان ابتدایی می باشد. روش پژوهش کاربردی، کمی و پیمایشی است. جامعه آماری شامل معلمان تربیت بدنی مقطع ابتدایی شهر ورزنه- اصفهان می باشد که به دلیل محدود بودن جامعه آماری، کل جامعه به صورت تمام شمار به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. که با حذف 15 پرسشنامه ناقص، تعداد 225 پرسشنامه گردآوری شد. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه محقق ساخته استفاده گردید و به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار آماری SPSS و آزمون های t و آزمون فریدمن استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که برنامه درسی به توانمند سازی ابعاد روانی و اجتماعی دانش آموزان ابتدایی توجه دارد که در میان ابعاد روانی متغیر تاب آوری با مقدار آماره میانگین وزنی 54/3 و در میان ابعاد روانی متغیر نشاط اجتماعی با مقدار آماره میانگین وزنی 81/3 در اولویت اول قرار گرفتند. همچنین دانش آموزان با برخورداری از رشد اجتماعی- روانی می توانند راهبردها و مهارت های روانی و اجتماعی را درموقعیت های واقعی زندگی تمرین کنند و به کار بندند. بنابر این موفقیت برنامه درسی در توانمندسازی دانش آموزان در ابعاد روانی-اجتماعی بدون تردید خواهد توانست استعدادهای دانش آموزان را در این زمینه به فعلیّت برساند.