هدف از پژوهش حاضر بررسی و مقایسه اثر خستگی ناشی از تمرینات قدرتی بر نقطه اوج نیرو در متغیر کینتیکی زنان والیبالیست با و بدون والگوس داینامیک زانو طی تکلیف فرود بود. روش: از نوع نیمه تجربی و مطالعه از نوع آینده نگر بود. بنابراین اﯾﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ از ﻧﻈﺮ زﻣﺎﻧﯽ ﯾﮏ ﺗﺤﻘﯿﻖ آﯾﻨﺪه ﻧﮕﺮ، از ﻟﺤﺎظ روش ﻧﯿﻤﻪ ﺗﺠﺮﺑﯽ و از ﻟﺤﺎظ ﻣﻮﺿﻮع نیز ﯾﮏ ﺗﺤﻘﯿﻖ ﮐﺎرﺑﺮدي بود. جامعه آماری شامل تمامی زنان والیبالیست 18 الی 25 سال با سابقه حداقل 3 سال فعالیت، هفته ای 3 جلسه فعالیت مداوم در این رشته، در سطح شهر قزوین بود. روش نمونه گیری در دسترس هدفمند و پس از همگن کردن نمونه ها (ازلحاظ قد، وزن، سن) به صورت تصادفی به دو گروه، 15 نفر بدون والگوس داینامیک زانو (گروه کنترل) و 15 نفر دارای والگوس داینامیک زانو (گروه تجربی) تقسیم شدند. جهت انجام پروتکل خستگی از تمرینات قدرتی استفاده شد و بلافاصله بعد از اتمام تمرینات ارزیابی میزان شاخص رسیدن به پایداری با دستگاه صفحه نیرو اندازه گیری شد. سپس اطلاعات جمع آوری شده جهت بررسی طبیعی بودن توزیع داده‌ها با استفاده از آزمون شاپیرو-ویلک و برای استخراج نتایج از روش تحلیل کوواریانس با اندازه گیری مکرر برای مقایسه دو گروه تجربی و کنترل در سطح معناداری 0.05≤ p در نرم افزار Spss25 تحلیل شد. یافته ها: با توجه به نتایج متغیر اوج نیرو عمودی دارای تفاوت معنی دار در سه بازه زمانی (قبل، بعد، 24 ساعت) در هر دو گروه نمی باشد (207/0=P). همچنین نتایج مقایسه بین گروهی (کنترل و تجربی) با توجه به سطح معنی داری 332/0 دارای اختلاف معنی دار نیست (0.05