یکی از پیچیده‌ترین وظایف مربی، وظیفه‌ی هدایت و رهبری است. رهبری جزء جدایی‌ناپذیر مربیگری است و نقش اساسی را در فعالیت‌های یک مربی ایفا می‌کند. اگر فقط یک عامل وجود داشته باشد که وجوه افتراق بین تیم‌های موفق و ناموفق را معلوم کند؛ بدون شک آن عامل رهبری مؤثر است. امروزه نقش مربی به عنوان رهبر، به قدری اهمیت پیدا کرده است که در همه‌ی زمینه‌ها برای یافتن اشخاصی که توانایی لازم را برای رهبری تیم‌ها داشته باشند، کوشش مستمر به عمل می‌آید و هزینه‌های هنگفتی در این راه صرف می‌شود. اتخاذ سبک رهبری نادرست توسط مدیران، از یک سو منجر به کاهش کارایی کارکنان و از سوی دیگر به عنوان عاملی برای به وجود آوردن تنیدگی در آنان محسوب می‌شود از آنجایی که به عنوان منابع انسانی اصلی در ورزش محسوب می‌شوند و می‌بایست در حفظ و نگهداری این عامل پرارزش تلاش نمود، ضرورت حکم می‌کند، عوامل به وجود آورنده‌ی تنیدگی در ورزشکاران شناسایی گردند و نسبت به حذف یا تضعیف این عوامل اقدام شود. چنین اقداماتی ضمن تأمین بهداشت روانی ورزشکاران، عملکرد آنها را در جهت تحقق اهداف تیمی بهبود می‌بخشد. به دلیل اینکه بررسی تنیدگی مربی و ورزشکار در اکثر تحقیقات به صورت جداگانه مورد پژوهش قرار گرفته استاین مطالعه، به بررسی رابطه سبک رهبری مربیان بر میزان تنیدگی ورزشکاران دانشگاه های بوشهر، می‌پردازد. از آنجا که پژوهشی در رابطه با سبک رهبری مربیان بر تنیدگی ورزشکاران در داخل کشور انجام نگرفته است و تمام پژوهشهای موجود، در محیط سازمانی و مربوط به تأثیر سبک رهبری مدیران بر تنیدگی کارکنان می‌باشد و با عنایت به اینکه چندین پژوهش، در مورد تنیدگی مربیان انجام گرفته و در تمام آنها به ضرورت تحقیق در مورد تنیدگی ورزشکاران اشاره شده است .