هدف از تحقیق حاضر بررسی عوامل بازدارنده و اثرگذار بر مشارکت در ورزش همگانی بود. روش اجرا: جامعه آماری پژوهش حاضر را شهروندان بالای 16 سال شهر رشت تشکیل می¬دادند که از بین آنها 387 نفر (187 مرد، 200 زن) به صورت تصادفی انتخاب شدند. به منظور بررسي عوامل بازدارنده و تاثیرگذار، افراد به سه گروه¬ سنی (جوانان، میانسالان و بزرگسالان) تقسیم شدند. به منظور آگاهی از ویژگیهای آزمودنیها و عوامل بازدارنده و تأثیرگذار از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد. نتایج: یافته¬های تحقیق نشان می¬دهد که تعامل اجتماعی و پس از آن کسب لذت و نشاط مهمترین انگیزه¬های افراد برای شرکت در ورزش همگانی محسوب می¬شوند و زنان با انگیزه بیشتری از مردان در این فعالیتها شرکت می¬کنند. براساس تجزیه و تحلیل آماری تفاوت معناداری در انگیزه تعامل اجتماعی، انگیزه لذت و نشاط و انگیزه محیط و امکانات بین زنان و مردان در سطح 05/ 0 ≤ P دیده شد و تفاوت معناداری در انگیزه پیشگیری و درمان و انگیزه سلامتی و آمادگی جسمانی مشاهده نگردید. در زنان مهمترین انگیزه کسب لذت و نشاط و پس از آن سلامتی و آمادگی جسمانی و در مردان مهمترین انگیزه پیشگیری و درمان و پس از آن کسب لذت و نشاط قرار داشت. نتایج تحقیق نشان داد که مهمترین مانع از دیدگاه زنان و مردان در حضور افراد برای شرکت در ورزش همگانی عوامل فرهنگی و اجتماعی است و پس از آن عوامل فردی قرار دارد.