کمر درد اولین عامل ناتوانی در افراد زیر 45 سال، دومین علت مراجعه به پزشك و سومین علت انجام عمل جراحی است. کمر درد یکی از شایع ترین دردهایی است كه بیش از 80 درصد مردم و ورزشکاران در طول زندگی خود حداقل یك بار آن را تجربه می كنند و به عنوان یکی از آسیب های ناتوان كننده ساختار بدنی محسوب می شود. فیزیوتراپی و آب درمانی خط اول درمان كمر درد هستند و جایگاه خاصی در درمان بیماران با كمر درد مزمن دارند. در این بین؛ هدف پژوهش مقایسه تأثیر دو روش درمانی فیزیوتراپی و آب درمانی به همراه فیزیوتراپی بر كاهش درد و ناتوانی عملکردی ورزشکاران دارای كمر درد مزمن می باشد. این پژوهش بر روی 60 ورزشکار 25 تا 50 سال مبتلا به فتق دیسك كمر انجام شد. ورزشکاران به صورت تصادفی به سه گروه مساوی (دو گروه درمانی و یك گروه كنترل) تقسیم شدند. تمام گروه ها به مدت 8 هفته تحت درمان قرار گرفتند. متغیر درد بر اساس مقیاس عددی خط كش درد (VAS) و ناتوانی عملکردی بر اساس پرسش نامه اوسوستری (ODQ) قبل از درمان و بعد از 8 هفته مداخله درمانی، اندازه گیری شد. پس از جمع آوری اطلاعات و ورود به نرم افزار SPSS نسخه 21، داده ها در دو قالب توصیفی و تحلیلی آنالیز شدند و سه گروه درمانی اختلاف معنی داری را در كاهش میزان درد و ناتوانی عملکردی نشان دادند. در 8 هفته بعد از درمان، میزان كاهش درد و كاهش ناتوانی در گروه تركیبی نسبت به گروه فیزیوتراپی پائین بود و میزان كاهش درد و ناتوانی عملکردی در گروه های درمانی نسبت به گروه كنترل تفاوت معنی داری از خود نشان دادند. هر دو روش درمانی به میزان قابل توجهی باعث كاهش درد و ناتوانی عملکردی شدند، اما روش تركیبی (آب درمانی به همراه فیزیوتراپی) در كاهش درد نسبت به روش فیزیوتراپی موثرتر بود.