هر پدیده‌ای تاریخ خاص خود را دارد. ادبیات کودک نیز از این اصل فراگیر پیروی می‌کند. ادبیات کودک به صورت مستقل، پیش از دوران مدرنیته و پیدایش جامعه صنعتی و غلبه سرمایه‌داری و ظهور صنعت چاپ و آزادی‌های دموکراتیک و مشارکت مردم در سرنوشت خویش و پیدایش مدارس و گسترش سوادآموزی، وجود نداشته است. ادبیات کودک در غرب هنگامی پا به عرصه وجود گذاشت که طبقه متوسط به اندازه کافی قوت و قدرت گرفت و بدین آگاهی دست یافت که چون کودکان نیازهای متفاوتی دارند، پس می‌توان به بازاری متفاوت و مستقل برای رفع نیازهای آن‌ها اندیشید و به فکر تأمین این نیازها در این بازار نوپدید افتاد. امروز ادبیات کودک را در گسترده‌ترین مفهوم آن می‌توان کلیه متن‌هایی به شمار آورد که کودکان و نوجوانان می‌خوانند و عواطف، تخیل و تفکر آن‌ها را برمی‌انگیزد و می‌پروراند. اهمیت یافتن کودک، نه تنها به عنوان موجودی بیولوژیک و دارای حیات یا عضوی منفعل از خانواده، بلکه به عنوان موجودی اجتماعی زمینه ‌ساز پیدایش ادبیاتی متفاوت و مستقل از ادبیات بزرگسال شد. پیدایش صنعت چاپ از یک سو و ایجاد نهادی فراگیر چون مدرسه برای آموزش و پرورش گسترده کودکان و سوادآموزی همگانی از جمله فرزندان طبقات فرودست و اقشار تهیدست از سوی دیگر، شرایط را برای زادن و بالیدن ادبیات کودک فراهم کرد.