محمد حسین نظیری نیشابوری متخلص به نظیری و از شاعران نیمه دوم قرن دهم و اوایل قرن یازدهم است. از وي ديوان شعري به جای مانده که شهرت وی در غزلسرایی است. در غزلیات نظیری مضامین تعلیمی (اخلاقی) فراوانی به چشم می خورد. در این جستار به شیوه ی توصیفی، مضامین اخلاقی در غزلیات دیوان نظیری نیشابوری در دو محور فضائل و رذایل اخلاقی بررسی می شود تبیین فضایل اخلاقی چون محبت، تواضع و فروتنی، قناعت، راز داری، رعایت ادب، سعی و کوشش، پاکی،... و رذایل اخلاقی چون غرور و خود بینی، بخل ، ظلم و ستم، ریا، خشم، حسد، جهالت و نادانی، حرص و پرهیز از بدخویی و تلخ رویی به روش توصیفی صورت گرفته است نمایی کلی از اشارات شاعر به مفاهیم اخلاقی نشان می دهد که در غزلیات بررسی شده فضایل اخلاقی بیشتری نسبت به رذایل اخلاقی موجود است و نظیری در میان این همه فضائل به مواردی از رذایل اخلاقی که مورد نکوهش ایشان بوده توجه داشته است.