در دنیای دیجیتال، پیشرفت های حاصل از فناوری اطلاعات و ارتباطات همراه با تحول رسانه ای، حوزه های زیادی را تحت تاثیر خود قرار داده است، ازجمله شیوه ارتباط، تفکر، کار، عمل و در یک سخن زندگی اجتماعی انسان ها را تغییر داده است به گونه ای که امروزه همه دستاوردهای بشری به سمت الکترونیکی شدن و دسترسی از دور گام برمی دارند . با تحول و پیشرفت سریع فناوری اطلاعات و ارتباطات، عبارات و اصطلاحات جدیدی وارد علوم تربیتی شد وبه دنبال آن حوزه آموزش و پرورش نیز از این تغییرات مصون نماند و می توان گفت فناوری های نوظهور، سیمای تعلیم و تربیت را عوض کرده اند. روش های نوین آموزش مبتنی بر فناوری با گسترش شبکه جهانی وب، با عناوین متفاوتی مانند روش های جایگزین، رسانه های نوین چندرسانه ای، رسانه دانش، بهترین راه حل آموزشی، کارآموزی مبتنی بر تکنولوژی، یادگیری آموزش پیوسته خوانده شده است . اما به نظر می رسد بهترین عبارت که تعریف جامع و کاملی از تمام نام های مذکور باشد، همان یادگیری الکترونیکی است که تقریبا تمامی این اصطلاحات و عبارات در آن تلفیق شده است . یادگیری الکترونیکی در حال حاضر به واسطه مهیا نمودن فرصت های آموزشی برای تعداد زیادی از افراد، به عنوان یک نظام انعطاف پذیر توسط آنان ترجیح داده می شود از سوی دیگر این نظام آموزشی به دلیل مهیا نمودن برنامه های آموزشی برای کارکنانی که قصد به روز نمودن اطلاعات و مهارت هایشان را دارند نیز نقش حیاتی ایفا می نماید به گونه ای که امروزه شاهد افزایش ثبت نام در موسسات یادگیری الکترونیکی هستیم. یکی از مسایل اساسی که پرداختن به آن در یادگیری الکترونیکی ضروری به نظر می رسد، کیفیت در فرآیند طراحی، توسعه و ارایه آموزش های الکترونیکی است . پژوهشگرانی که به پژوهش در این حوزه می پردازند، نظرات متفاوتی در مورد کیفیت دوره های یادگیری الکترونیکی دارند . بسیاری از آنان معتقدند که دوره های آموزش الکترونیکی نتوانسته اند طبق استانداردهای کیفی که توسط موسسات برای این دوره ها تعیین شده است، عمل کنند در حالی که عده دیگری از پژوهشگران به دفاع از این دوره ها پرداخته اند و این دوره ها را دوره هایی باکیفیت تلقی می نمایند . این افراد از عوامل متعددی که بر کیفیت آموزش در این دوره ها تاثیرگذار است مانند موسسه، فناوری مورد استفاده، دانشجو، سیستم های پشتیبانی کننده، ساختار دوره، محتوی و طراحی آموزشی نام می برند از میان همه عواملی که اشاره شد، آنچه مقاله حاضر به آن یپردازد و به نظر می رسد یکی از مسایل اساسی در یادگیری الکترونیکی باشد، توجه به ساختار و کیفیت در تولید محتویات آموزشی ونقش محتوای الکترونیکی در یادگیری الکترونیکی است که به عنوان یکی از بحث برانگیزترین چالش های پیش رو در مراکز ارایه دهنده آموزش الکترونیک مطرح است و امروزه به صنعتی رو به رشد در آموزش و پرورش، صنعت و تجارت، تبدیل شده است.طبق گزارش ها، در سال 2000 تنها در ایالات متحده، شرکت ها 1 / 2 میلیارد دلار در تولید محتوای یادگیری الکترونیکی هزینه کرده اند. بر طبق گزارش کمیسیون تکنولوژی و یادگیری بزرگسال، تا سال 2005 این مقدار به 23 میلیارد دلار افزایش یافته است . در حیطه آموزش عالی نیز در سال های اخیر تولید محتوای یادگیری الکترونیکی رشد فزاینده ای داشته و آمارها حاکی از آن است که 58 درصددانشگاه های ایالات متحده در سال 1998 به تولید محتوی و ارایه آن در دوره های 2 و 4 ساله به صورت الکترونیکی پرداخته اند . این آمار درسال 2002 به % 84 رسیده است . ویلیام آدریوز ( از شبکه منابع یادگیری گروهی در زمینه صنعت یادگیری از راه دور ) پیش بینی کرده که درطی 20 سال، کلاس های پیوسته با بیش از 1000 دانشجو جای کلاس های سنتی را خواهند گرفت.در ایران نیز تا چند سال اخیر یادگیری الکترونیکی صرفا در حیطه آموزش عالی بوده است و در این راستا دانشگاه پیام نور، دانشگاه علم و صنعت و دانشگاه تهران و پس از آن سایر دانشگاه ها به آموزش الکترونیک پرداخته اند. بی شک این سیر صعودی در توسعه یادگیری الکترونیک، نیازمند آن است که در این سیستم یادگیری امکان تولید با کیفیت محتوای آموزشی و ارایه اطلاعات و دانش با کیفیت بالاتر و بهتر فراهم آید، زیرا تولید و پیاده سازی دوره های الکترونیکی که بتواند محتوای آموزشی را به صورت اشیایی مستقل از هم درنظر بگیرد وهمچنین قابلیت همخوانی بین تیم های مختلف آموزشی را فراهم کند و امکان دسترسی به مطالب آموزشی را در هر زمان و هر مکان میسرسازد، می تواند برای توسعه آموزش مجازی و استفاده از منابع مختلف آموزشی در امر یادگیری بسیار ضروری و حیاتی باشد که این امر نیازمند درک صحیح از سامانه های تولید محتوی است که این مقاله به آن پرداخته است . از این رو هدف مقاله حاضر، پرداختن به تولید محتوی در یادگیری الکترونیکی و LMS می باشد.