انسان دارای قابلیت ها و استعدادهایی است که جانداران دیگر فاقد آن هستند، این ویژگی های اختصاصی، نه تنها در جنبه جسمانیت و آفرینش مادی وی به کار رفته است، بلکه انسان، دارای ویژگی هایی روحانی و معنوی است که سبب امتیاز او از سایر موجودات گردیده و او را یگانه آفرینش و دردانه عالم هستی قرار داده است. انسان موجودی است که ایستایی و سکون را بر نمی تابد و همواره رو به سوی صیرورت، شدن، گردیدن، تکامل و فرگشت دارد، هرچند هر گروه با توجه به بینش خاص خود، نسبت به انسان، شناخت پیدا می کند ولی این مقاله می کوشد با استفاده از روش اسنادی و با کمک مطالعات کتابخانه ای به ترسیم روشنی از تعلیم و تربیت پرداخته و نقش آن را در تکامل انسان باز نمایی کند.