نظریه حرکت جوهری از مبانی حکمت متعالیه صدرالمتالهین است که به حق می توان گفت اثبات آن در کنار برخی از اصول دیگر از قبیل اصالت وجود، تشکیک وجود و ... بسیاری از مسائل پیچیده و به ظاهر لاینحل فلسفی مانند حدوث زمانی عالم، رابطه میان ثابت و متغیر، خلق عالم، آفرینش مدام، ارتباط نفس و بدن و به ویژه معاد جسمانی و... را حل می نماید. معاد جسمانی، همان مسئله ای است که ابن سینا با صراحت از حل فلسفی آن اظهار عجز می کند و قبول آن را به شرع ارجاع می دهد و شیخ اشراق نیز از اثبات عینیت جسم دنیوی و اخروی برنمی آید. این دو فیلسوف بزرگ، بعضا به علت عدم اعتقاد به تجرد قوه خیال در مبحث معاد جسمانی دچار اشتباه شده و گرفتار تناسخ شده اند. ولی صدرا، نظریه بدن مثالی را در عالم خیال متصل، با توجه به تجرد قوه خیال، بیان می دارد و ضمن فرار از این معذور، درنهایت با تبیین یازده اصل و مبنا، معاد جسمانی را اثبات می کند.