به منظور مطالعه بررسی اثر سالیسیلیک اسید و تنش شوری بر خصوصیات مورفوفیزیولوژیکی و محتوای اسانس ریحان بنفش، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در چهار تکرار در سال 1395 به مرحله اجرا درآمد. فاكتورهای اعمال شده شامل سالیسیلیک اسید در سطوح عدم مصرف (شاهد)، 5/0، 1 و 5/1 میلی¬مولار و همچنین شوری در سطوح عدم مصرف (شاهد)، 40، 80 و ppm 120 بود. صفات اندازه گیری شده وزن خشک اندام هوایی و ریشه، سطح برگ، کلروفیل a، کلروفیل b، کلروفیل کل و درصد اسانس بود. تنش شوری موجب کاهش وزن خشک اندام هوایی و ریشه و کلروفیل شد. به طور کلی بیشترین تأثیر منفی در سطح ppm 120 شوری مشاهده گردید. همچنین سطوح ppm 40 و 80 شوری با افزایش درصد اسانس ریحان همراه بود ولی با افزایش سطح شوری به ppm 120 درصد اساس کاهش یافت که این کاهش معنی¬دار نبود. کاربرد سالیسیلیک اسید موجب افزایش وزن خشک اندام هوایی و ریشه و کلروفیل شد، همچنین محلول¬پاشی سالیسیلیک اسید روی درصد اسانس تأثیر معنی داری نداشت. به طور کلی کاربرد سالیسیلیک اسید در حضور تنش شوری توانست اثرات منفی ناشی از تنش شوری را تعدیل نماید، به طوری که سطح 1 میلی مولار سالیسیلیک اسید بیشترین تأثیر را در کاهش اثرات منفی تنش شوری داشت.