درخت توت متعلق به خانواده Moraceae است و بصورت وحشی در آسیا رشد می کند و گسترش و رویش آن از شمالی ترین نقاط تا مناطق گرمسیری آسیا ادامه دارد. درخت توت به چند گروه و نژاد تقسیم می شود که این طبقه بندی براساس نوع برگ، گل و شاخه صورت می گیرد. در ژاپن بیش از هزار نوع توت کشت می شود که ده نوع بسیار عام است و بطور وسیعی کشت می شود در تایلند بیش از ۵۰ نوع (واریته) توت وجود دارد که سه نوع آن بسیار فراوان کشت می شود. متأسفانه در ایران هیچگونه مطالعه جدی روی واریته های مختلف توت موجود در استانهای مختلف انجام نشده است. توت از تیره گزنه‌ها (Morus alba) است که شامل ده تا شانزده گونه می‌باشد. شاه‌توت یکی از انواع این درخت است. توت سیاه با وجود اینکه کاملاً شبیه شاه توت است، بر خلاف آن میوه اش شیرین و تا حدی لزج است. توت سفید در چین مرکزی و شرقی بصورت بومی وجود دارد. این درخت قرنها پیش به اروپا برده شد، در آمریکا به‌عنوان منبع غذائی برای کرم ابریشم در اوائل دوران استقلال این کشور این درخت مورد استفاده قرار گرفت. البته نوعی از توت که به آن «توت قرمز» گفته می‌شود در آمریکا بصورت بومی وجود داشته که از ایالت ماساچوست تا ایالت کانزاس دیده می‌شود. توت سیاه نیز که در آسیای غربی وجود داشته قبل از دوران رومی‌ها به اروپا برده شده است .یک درخت قدیمی و یا تاریخی در اکثر کشورهای جهان که معمولاً در هر کشوری دارای قدمت بیش از دویست، سیصد سال است. دارای پوست زرد نارنجی بوده که از مشخصه‌های جالب آن در زمستان است (بیشتر در مورد درختان نهال و جوان). درختی است مقاوم و کم نیاز که در اکثر مناطق و آب و هوا رشد می‌نماید و حتی می‌تواند به ارتفاع ۲۵ متر نیز برسد. بعضی از درختان توت فقط گلهای نر تولید نموده و بنابراین میوه نمی‌آورند. این نوع درختان به عنوان یک درخت زینتی سایه‌دار بسیار مناسب هستند. در بعضی مناطق نام این درخت را توتین می‌نامند.