گياهان كه سومين بعد محيط طبيعي را تشكيل می‌دهند، با ساختي پيچيده تر از اقليم و خاك در خشکی‌ها پديدار شده و همواره به عنوان يكي از منابع مهم اكوسيستم در طي ساليان متمادي نيازهاي انسان را به طريق گوناگون فراهم نموده اند. هم اكنون اين منابع با استفاده هاي غير اصولي عمدتا دچار زوال تدريجي شده است به طوريكه كه از پتانسيل برخي از اين منابع تا حدود زيادي كاسته شده است از اين رو حفظ منابع غني گياهان با توجه به روند افزايش جمعيت و افزايش جمعيت و افزايش نيازهاي روزمره انسان در جايگاه خود از اهميت قابل توجهي برخوردار است. استان بوشهر با 27300كيلومتر مربع وسعت حدود 4/1 درصد از مساحت كل كشور را به خود اختصاص داده و از اين لحاظ هفدهمين استان كشور محسوب مي‌شود و در مجموع داراي اقليمي گرم است كه در بخش‌هاي ساحلي به صورت گرم و مرطوب و در بخش‌هاي داخلي استان به صورت گرم و خشك مي‌باشد. استان بوشهر از لحاظ تغييرات ارتفاع از سطح دريا (0ـ1950 متر) به سه بخش جلگه، ميانوند و كوهستاني تقسيم مي‌شود كه هر يك از آن مناطق از لحاظ فاكتورهاي اكولوژيكي نظير شرايط خاك، توپوگرافي، آب، هوا و غيره متفاوت مي‌باشند. تغييرات فاكتورهاي زيستي، تنوع گونه‌هاي گياهان دارویی را ايجاد مي‌كند. خاك منطقه جلگه‌اي، شني و كوهستاني رسي و آبرفتي مي‌باشد. استان بوشهر داراي پوشش گياهي به وسعت 2349800 هكتار، شامل جنگل و مرتع است. ارتفاعات استان بوشهر اكثرا“ فاقد ارتفاع قابل ملاحظه بوده و به اين جهت از توده‌هاي هواي باران‌زاي مهاجر به استان، دريافت مناسبي از ريزش‌هاي جوي ندارند. ارتفاع كم كوه‌هاي استان و جهت گسترش آن‌ها سبب شده است كه ريزش‌هاي جوي كم در آنها در تلفيق نامناسب با جنس خاك‌هاي اين ارتفاعات، گسترش پوشش گياهي را در اين ارتفاعات و کوهپایه‌ها در حد ناچيزي قرار دهد و به اين جهت اغلب كوهستان‌هاي استان تقريبا“ به صورت لخت و يا با پوشش گياهي ناچيز مشاهده مي‌شود. نتايج حاصل از اين بررسي و جمع‌آوری‌ گیاهان دارویی استان بیانگر رویش بیش از 550 گونه از 359 جنس متعلق به 80 تیره گیاه دارویی است.