نوغانداري يا پرورش كرم ابريشم و توليد فرآورده هاي ابريشمي از جمله فعاليتهايي جانبي است كه در كنار فعاليتهاي اصلي كشاورزان هر منطقه مي تواند طي يك دوره كوتاه مدت ضمن ايجاد انگيزه اقتصادي و بكارگيري بخشي از نيروي كار روستا، درآمد نسبتاً مناسبي را براي روستانشينان فراهم نمايد .افزايش روز افزون مصرف فرآورده هاي ابريشمي در جهان و كاهش يا توقف فعاليت نوغانداري در كشورهاي توسعه يافته به سبب محدوديت زمين براي احداث توتستان، آب مورد نياز براي آبياري، انرژي گران و ... فرصت مناسبي براي كشورهاي درحال توسعه فراهم كرده است تا با توجه به داشتن نيروي انساني، انرژي ارزان، آب و خاك فراوان، فعاليتهاي نوغانداري و توليد ابريشم را دركشور خود گسترش دهند. بايد اذعان داشت، اگر چه نوغانداري به عنوان فعاليت جانبي تلقي مي گردد اما با توسعه تكنولوژي و صنعتي كردن اين فعاليت، امكان بهره برداري بيشتر از آن به صورت شغلي دائمي وجود دارد به طوري كه در شرايط نسبتا" مطلوب اقليمي به دليل سرعت رشد درخت توت و امكان پرورش كرم ابريشم 2 تا 3 بار (درمناطق معتدله) و 4 تا 5 بار (درمناطق نيمه گرمسيري وگرمسيري) در سال مي تواند به عنوان يك شغل كامل تامين كننده درآمد خانوار روستايي باشد، بنابراين گسترش صحيح آن متناسب با شرايط اقليمي مناطق مختلف مي تواند به عنوان برنامه اي مناسب درجهت رفع پاره اي از مشكلات اقتصادي و اجتماعي بويژه تامين نيازهـــاي ارزي كشورهاي نوغان خيز، نقش ارزنده اي ايفاد نمايد.