افزایش روز افزون جمعیت جهان و به تبع آن تقاضای مضاعف نسبت به غذا بالاخص گندم، سبب توجه کشاورزان به اراضی کم بازده شده است. زراعت گندم در زمین‏هایی که حاصلخیزی بالایی ندارند و در عین حال واجد انواع تنش‏های محیطی مثل کم آبی، شوری، دماهای بالا و پایین می‏باشند با مشکلات و مخاطرات فراوانی روبرو است. اولین مشکلی که می‏توان در راستای تولید محصول در چنین زمین‏هایی متصور بود، مشکلات مربوط به جوانه‏زنی و استقرار مناسب گندم در مزرعه است. جوانه‏زنی مطلوب و در پی آن استقرار مناسب گندم و حصول سبز یکنواخت در مزرعه می‏تواند راه را برای تولید محصولی قابل قبول از نظر کمی و کیفی هموار سازد. هدف از تحقیق بررسی افزایش راندمان بذر گندم در تنش های زمان کشت می باشد.