استفاده از گیاهان دارویی در تسکین دردها و درمان بیماری‌های بشر، رابطه‌ای دیرین با ادوار زندگی انسان داشته است. در این میان، تمدن غنی ایران با پشتوانه‌ای از علم و فرهنگ، نقش کلیدی در ایجاد و حفظ اندوخته‌های علمی و کاربردی گیاه‌درمانی داشته است. فلور ایران با حدود 8000 گونه گیاهی، جایگاه بسیار ارزشمندی در زمینه گیاهان دارویی، مواد مؤثره و اسانس‌های واجد اثرات درمانی دارد. در پزشکی سنتی بسیاری از کشورها از جمله ایران، گیاهان دارویی برای درمان بسیاری از بیماری‌ها به کار می‌روند و در منابع گیاه‌شناسی دارویی هر کشوری توضیحات مفصلی در مورد کاربرد درمانی گیاهان مختلف آورده شده است. به‌کارگیری طب سنتی به‌صورت روزافزون در حال گسترش است. رویکرد مضر در سال‌های اخیر به نظام درمان طبیعی و بازسازی مجدد آن توسط محافل علمی به دلیل مزایایی است که برای آن قائل است. از سوی دیگر، تعداد زیادی از بیماران به‌طور هم‌زمان از چند دارو، گیاه و ویتامین استفاده می‌نمایند که ممکن است با یکدیگر تداخل داشته باشند. ازآنجایی‌که مصرف گیاهان دارویی در جهان رو به افزایش است، آگاهی از تداخلات گیاه – دارو ضروری به نظر می‌رسد. تداخلات معمولاً به دو دسته فارماکوکینتیکی و فارماکودینامیکی تقسیم می‌شوند که تداخلات فارماکوکینتیکی در سطح جذب، توزیع، متابولیسم و حذف می‌توانند روی دهند. به‌عنوان مثال بارهنگ به علت داشتن موسیلاژ فراوان، جذب لیتیم را مهار می‌کند. تداخلات فارماکودینامیکی به دو صورت تداخلات آنتاگونیستی و تداخلات سینرژیستی یا افزایشی می‌توانند بروز نمایند. به‌عنوان مثال فعالیت ضد انعقادی وارفارین توسط ژینکو تحریک می‌شود. مطالعه حاضر به‌منظور شناخت نقش گیاهان دارویی در طب سنتی و بررسی تداخل آن‌ها با داروهای شیمیایی برای پژوهش‌های آتی محققان صورت گرفته است.