استفاده از گونه‌هاي دارویی مقاوم به تنش هاي خشکی و شوري، به عنوان مهمترین عوامل بازدارنده رشد و نمو گیاهان مناطق خشک و نیمه خشک امری ضروري به نظر می‌رسد. به منظور بررسي اثر تنش شوری و خشكي آزمايشی در آزمایشگاه تحقیقات گیاهی دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاد نیشابور در سال 1395و بصورت فاكتوريل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکراربرروي گياه دارويي بادرنجبویه به اجرا در آمد، عامل اول در سه سطح شامل سطوح مختلف مختلف تنش شوری (آب مقطر به عنوان شاهد، شوری ۳۰ میلی مولار و ۶۰ میلی مولار) وعامل دوم سطوح مختلف تنش خشكي (۱۰۰درصد ظرفیت زراعی به عنوان شاهد، 75 و 50 درصد ظرفیت زراعی) بودند. نتايج بررسي ها نشان داد كه تنش شوری مي تواند اثرات معني داري در کاهش ارتفاع بوته، ، وزن تر ريشه، وزن تر اندام هوایی، وزن خشک اندام هوايي، تعداد برگ، طول ریشه، شاخص سطح برگ و محتوای کلروفیل داشته باشد، همچنين تنش خشكي روي تمام صفات اندازه گيري به جز محتوای کلروفیل و میزان عصاره اثر معني دار داشته و باعث كاهش تمام صفات اندازه گيري شده است. بررسيها نشان داد كه اثر متقابل خشكي و شوری روي صفات ارتفاع کل بوته، ارتفاع اندام هوایی، وزن تر اندام هوایی، وزن خشك اندام هوایی، تعداد برگ، شاخص سطح برگ و میزان عصاره اثر معني‌داري داشتند، ليكن روي طول ریشه، تعداد ساقه، وزن ترریشه، وزن خشک ریشه، محتوای کلروفیل و نسبت ریشه به اندام هوایی اثر معني داري نداشتند. از مجموع نتايج حاصل چنين برداشت مي‌شود که مقاومت گياه در مقابل تنش خشکی بیشتر از تنش شوری مي‌باشد. لذا تنش شوری اثرات نامطلوب تری بر روی خصوصیات گیاه دارویی بادرنجبویه دارد.