توریسم به عنوان پدیده ای با سوداوری فراوان ، به همراه تکنولوژی ارتباطات ،در وضعیت فعلی جهان از چنان جایگاهی برخوردار گردیده که از ان به عنوان صنعت توریسم یاد می شود. لذا گردشگری برای ایران که وابستگی شدیدی به درامد های نفتی دارد می تواند راه نجات خوبی باشد چرا که جذابیت ها و قابلیت های ایران انقدر فراوان است که حتی بسیاری از ایرانیان پی به آن نبرده اند. این صنعت برای کشور هایی مثل ایران که در فکر خروج از وضعیت تک محصولی بوده و در واقع تک قطبی هستند اهمیتی مضاعف پیدا می کند. هدف این مقاله شناسایی متغیر های تاثیر گذار بر تعداد گردشگران می باشد. دوره زمانی مورد مطالعه در این تحقیق از1390 تا 1394 برای 15 استان می باشد. بدین منظور از روش اقتصاد سنجی (داده های پانل) استفاده شده است. در این مطالعه برای بررسی متغیر های موثر بر گردشگری مدلی برآورد شده است که نشان می دهد افزایش محصول ناخالص داخلی استان ها با 3 دوره وقفه و افزایش تعداد گردشگران دوره ی قبل و افزایش تخت های اقامتگاه های استان ها تاثیر مثبتی بر افزایش تعداد گردشگران می گذارد.