در عصر حاضر، پایدارترین رشد اقتصادی در جهان مربوط به اقتصادهای دانایی محور است. تحریم های اقتصادی، ابزاری جهت نیل به اهداف و مقاصد سیاسی است و یکی از عوامل تاثیرگذار روی روابط اقتصادی و سیاسی کشورها می باشد. هدف از پژوهش حاضر یافتن پاسخ مناسب این سوال است که تحریم اقتصادی چگونه می تواند بر روابط اقتصادی و سیاسی و بین الملل تاثیرگذار باشد؟ بنابراین ابتدا تعریفی از تحریم اقتصادی ارائه می دهیم و سپس آن را به عنوان یک نوع ابزار دیپلماتیک تفسیر می کنیم و ضمن بررسی الگوهای رفتاری سیاست خارجی دولت های مختلف آمریکا در قبال ایران، تاثیر تحریم های وارده بر کشور را از جنبه های مختلف مورد ارزیابی قرار داده ایم.تحریم های اقتصادی همواره بعنوان یک مانع بر سر راه کشورهای مختلف بویژه کشورهای در حال توسعه وجود داشته است. کشور ایران تاکنون با تحریم های غیر انسانی زیادی مواجه شده است که بدون شک این تحریم ها بر بدنه ی اقتصادی کشور ضربه زده و نارضایتی جامعه را در پی خواهد داشت. باتوجه به این مشکلات در حال حاضر کشور ایران باید این تهدید ها را به فرصت تبدیل کرده و راه رشد و توسعه و پیشرفت را هموارتر سازد.
ما در این پژوهش برای دستیابی به این مهم عواملی از اقتصاد مقاومتی مانند مشارکت مردم در ساده زیستی و تشویق آنان به کارآفرینی، تشویق به استفاده داخلی، کاهش هزینه ها، رهایی از اقتصاد متکی به نفت و ... را مورد بررسی قرار می دهیم. همچنین به دنبال کاهش فشار تحریم ها راهکارهایی را مانند حمایت از تولید ملی، استفاده از ظرفیت بلا استفاده کشور و چگونگی خود اتکایی و خودکفایی را مورد بررسی قرار میدهیم. همچنین به نتایجی دست پیدا میکنیم که به موجب آن عدم دخالت دولت در بازار را فرصتی جهت کاهش نوسان قیمت ها و التهاب بازار و کاهش تاثیر تحریم ها بیان میکنیم.