تشبیه یکی از مهم‌ترین عوامل مخیل شدن کلام و تولید شعر و از مهم‌ترین عناصر بیانی در یک اثر ادبی است. تشبیه نشان‌دهنده وسعت و زاویه دید شاعر است؛ یعنی شاعر میان عناصر و اشیای مختلف ارتباط برقرار می‌کند و طبیعی است که در این راه، از حوادث و رویدادهای جامعه نیز تاثیر می‌پذیرد. تشبیه به عنوان یکی از فنون و ابزارهای بیانی، پایه شکل‌گیری بسیاری از اشعار است. در میان مباحث علم بیان، برجستگی ویژه‌ای دارد؛ زیرا اساس شکل‌گیری استعاره، تمثیل و به نوعی کنایه است. شاعر از طریق این فن با طبیعت و ماورای آن ارتباط برقرار می‌کند و از راه محاکات آن‌ها را به خدمت می‌گیرد و ساختار ذهنی‌اش با آن شکل می‌گیرد. تشبيه مركّب گونه اي از تشبيه است كه در آن دو هيأت به يكديگر مانند مي شوند. مُشبه بِه در اين تشبيه، بيش از يك جزء و تصوير حاصل از تشبيه، مركّب است. در تشبيه مركّب، عناصر متعددي از مُشبه¬به مورد¬نظر، به مُشبه پيوند می¬خورند. فرّخي سيستاني از شاعران طراز اول سبك خراساني هستند كه در ديوانشان تشبيه و مخصوصاً تشبيه مركّب جايگاه خاصي در زمينة تصويرگري و تخييل دارد .در ديوان فرّخي، تشبيه، بيشتر زمينه هاي اشرافي و سپاهي دارد و نيز متضمن مدح ممدوح و وصف عناصر درباري است. در اين پژوهش سعی شده است كه از طريق تحليل تصاوير ، تمركز بيشتري بر كشف اصول زيربنايي تشبيه هاي مركّب آن شاعر صورت گيرد و شباهت ها و تفاوت هاي ساختاري تشبيه مركّب در ديوان اين سخنور سبك خراساني كاويده شود.