دراین مقاله ابتدا سعی شده است که صفت و نقش های آن از منظر دستور زبان فارسی تبیین و سپس کارکرد بلاغی آن ها در قصاید خاقانی توصیف و شرح شود. در زمینه کارکرد ادبی صفت هشت ویژگی برشمرده شده است که عبارتند از اغراق،تشخیص و شخصیت بخشی به اشیاء، ابداع ، تناسب، صفات تشبیهی ،کنایه صفتی ، حس آمیزی و عنصر فضا سازی که همگی از منظر صفت هنری و ادبی مورد تحلیل واقع شده اند. هدف این مقاله تعیین کارکردهای هنری صفت در شعر خاقانی و نقش آن در کیفیت مختصات ادبی و مضمون سازی قصاید خاقانی ست .حاصل پژوهش نشان می‌دهد که شاعر با گزینش انگیزه دار صفات توانسته است ضمن توسع معنایی کلام ، بدون آنکه موجب اتلاف بیهوده سخن شود از این ابزار زبانی در جهت زیبایی شعر بهره ببرد .