امروزه ، طراحی خلق نمودن صرف فرم‌هایی كه تنها زيبا باشند نیست بلکه معنایی فراتر دارد و از طریق تئوری های مختلف موجود می توان مقاصد مختلف بر اساس مخاطب فضا به آن داد.. بر اساس نظریه قابلیت محیط (آفوردانس) ، محیط مجموعه‌ای سازمان داده ‌شده از توانش ها و یا قابلیت‌ها است. مقصود مقاله آگاهی از مفهوم قابلیت محیطی و چگونگی تعامل انسان با آن قابلیتها و نحوه ی کنش انسان است که می تواند در فرآیند طراحی معماری مکان ها و فضاها و تحقق رفتار های خواسته شده از سوی طراح تاثیر گذارد . روش شناسی تحقیق در این مقاله بر مبنای روش کیفی است، که با رویکردی تفسیرگرا به تحلیل نظرات و آراء معتبر با محور قرار دادن مفهوم قابلیت محیط مبتنی برتاثیر آن بر رفتار می پردازد. قابلیتهای محیط ساخته شده از طریق طراحی ، انتخابهای رفتاری و زیباشناختی فرد را بسته به چگونگی پیکره بندی محیط محدود می کند یا گسترش می دهد. بنابراین محیط در قالب تئوری قابلیت های محیطی می تواند به عنوان قوانینی از قابلیت ها باشد که شرایط رفتارهای گوناگون وتجربیات زیبایی شناختی را برای بشر فراهم سازد. در نتیجه با استفاده از تئوری قابلیت های محیط و مفاهیم وابسته به آن و ویژگی های روانشناسی رشد در افراد مختلف می توان شرایط تحقق رفتارهای مناسب پیش بینی شده را از طریق طراحی محیطهای مختلف ایجاد کرد. در نتیجه هر فرآيند طراحی را مي توان فرآيندي براي خلق بستر رفتار های گوناگون مخاطب بر اساس تئوری قابلیت دانست، نه خلق نمودن صرف فرمهايي كه تنها زيبا باشند.