تاریخچه کوچ و زندگی عشایری در ایران به قبل از اسلام باز می گردد و ایران یکی از کهن ترین سرزمین هایی است که دارای گروه های عشایر مختلف می باشد که از هزاران سال پیش تا کنون به این سبک زندگی ادامه می دهند و هنوز هم در مناطق مختلف کشور جمعیت قابل توجهی را به خود اختصاص داده اند. عشایر ایران همواره روش های ساخت منحصر به فردی را ابداع نموده اند و روش های شاخت آن ها در موارد انسان را به حیرت وا می دارد. عشایر ایران بسته به پراکندگی آن ها در مناطق مختلف کشور از منابع بومی برای ساخت ابزار ها و پناه گاه هایشان سود می برده اند. این ابزار ها بسته به موقعیت و فصول سال متفاوت بوده است و شامل مصالح ساخته شده از چوب، پوست و یا پارچه می باشد. در مقاله حاضر با استفاده از مطالعات میدانی و روش های کتابخانه ای به بررسی روش های مختلف ساخت و انواع پناه گاه های عشایر ایران پرداخته شده است.