کوچ نشینی در ایران سابقه ای بسیار طولانی دارد و فرهنگ عشایر و کوچ نشینان ایران در طی سالیان طولانی شکل گرفته است. حتی تاریخ ایران شاهد ظهور حکومت هایی از بین عشایر بوده است و می توان از این بین به حکومت های سلجوقیان، غزنویان، خوارزمشاهیان، ایلخانان، قاجار، افشاریه، زندیه اشاره نمود. موزه های مردم شناسی سهم بسیار بزرگی در نشان دادن تمدن مردم نژاد های مختلف و گروه های نژادی مختلف دارند و موجب تقویت پایه های فرهنگی آنان می گردد. همچنین این موزه ها در کنار نمایش آثار و نمودهای فرهنگی اقوام، واحدهای تحقیقاتی که به مطالعه آثار و فرهنگ های اقوام مختلف می پردازند، را نیز در خود جای می دهند. در مقاله¬ی حاضر پس از معرفی سازوکارهای فرهنگی موزه ها و تعاریف و اصطلاحات، به بررسی 4 مورد از موزه های مردم شناسی در ایران پرداخته شده است. این موزه ها از جنبه های مختلف مورد بررسی قرار گرفته اند و پس از ارائه اصول موزه های مردم شناسی، جنبه های مثبت و منفی هر کدام مورد بررسی قرار گرفته و با یکدیگر مقایسه شده اند. تحقیق حاضر از نوع تحقیقات بنیادی بوده و روش گردآوری اطلاعات در آن، کتابخانه ای و میدانی می باشد.