در دهه های اخیر رشد بی رویه و شتابان شهرها در ایران مشکلات شهری زیادی را دامن زده است ، به گونه ای که این مشکلات و نارسایی ها تمامی جنبه های شهرنشینی را تحت تأثیر خود قرار داده و گاهی زندگی شهری را مختل کرده است .یکی از این مشکلات عمده ی شهرهای قدیمی تر وجود بافت فرسوده در آنها است. تجارب مداخله در نواحی فرسوده شهری در ایران بیشتر کالبدی بوده و به خواست‌ها و نیازهای غیرکالبدی ساکنین این نواحی توجه کمتری شده‌است و به همین علت در دستیابی به اهداف خود نتوانسته‌اند‌ موفقیت کامل به دست آورند. مشخصا رویکرد توسه پایدار بعنوان نیاز امروز کشور به الگو برداری موفق از کشور های پیشرفته ، میتواند با معرفی روش های مناسب نوسازی شهری ، مسئله بافت های فرسوده را تا حدی مرتفع کند. روش تنظيم مجدد زمين يكي از روش‌هاي مداخله در نواحي فرسوده شهري مبتني بر مشاركت مردم است و با وجود تجارب متعدد و تحقق نيافته ، مي‌تواند به عنوان يك گزينه جديد براي دستيابي به نوسازي مطرح گردد. محله یوسف آباد تبریز بعنوان یکی از بافت های فرسوده واقع شمال شرق تبریز مورد پژوهش تحقیق حاضر است . بنابراين پژوهش حاضر در پي پاسخگويي به پرسش هایی از ارزیابی شاخص های توسعه پایدار در بافت های فرسوده ، درصدد معرفی روش مطلوب مي‌باشد. روش پژوهش توصيفي – تحليلي است و اطلاعات بر اساس روش تحليل اسنادي و برداشت میدانی گردآوري شده‌است که با كاربرد اين روش در محدوده مورد نظر، مي‌توان به اصلاح معابر، زيرساخت‌هاي شهري و تامين خدمات عمومي پرداخت و باعث افزایش کیفیت محیط زندگی ساکنان شود.