ايجاد شهرهاي جديد به منظور پاسخگويي به نيازهايي مانند جذب سرريز جمعيتي ، تامين مسکن و بسياري از عوامل ديگر صورت مي گيرد، اما به خاستگاه آنها در فرآيند توسعه پايدار از ديدگاه برنامه ريزي و طرح ريزي محيطي توجهي نمي شود. شهر جديد هشتگرد (در غرب استان تهران) با هدف اسکان پانصد هزار نفر جمعيت تا سال ١٣٩٠، بعنوان بزرگترين شهر جديد کشور انتخاب شده است. در اين نوشتار، براي شناسايي و مطابقت شهر هشتگرد بعنوان مطالعه موردي، با معيارهاي روش مک هارگ بر اساس مدل اکولوژيکي توسعه شهري، روستايي و صنعتي انجام گرفته است. به علاوه، اين شهر با معيارهاي پيشنهادي که در تحقيق ارائه شده مقايسه شده است. نتايج به دست آمده نشان مي¬دهد که، در روش مک¬هارگ پارامترهاي محيط زيستي شهر جديد هشتگرد، به عنوان مناسب¬ترين گزينه¬ها در انتخاب اراضي مورد نظر واقع شده است. مقايسه پارامترها با مدل اکولوژيکي توسعه شهري، روستايي و صنعتي و معيارهاي پيشنهادي در اين تحقيق مشخص مي نمايد که، عواملي مانند شيب ، جهت جغرافيايي، سنگ مادر، عمق و ساختمان خاک و پوشش گياهي در طبقه يک مک هارگ (طبقه مناسب) قرار مي گيرند و ديگر عوامل، در طبقه دو مگ هارگ (طبقه تقريباٌ مناسب) قرار داشته و هيچ يک از پارامترها در طبقه نامناسب قرار ندارند. بنابراين، مکان يابي شهر جديد هشتگرد از نقطه نظر پارامترهاي محيط زيستي، مطابق با استاندارد مک هارگ بوده و از موقعيت مناسبي برخوردار است. از طرفي با توجه به معيارها پيشنهادي در اين تحقيق، برخي از پارامتر ها مانند لرزه خيزي و آلودگي هوا هر چند از موقعيت مناسبي بر خوردار نيستند ولي مي¬توان با در صورت اجراي آن، چنين مشکلاتي را کاهش داد.