امروزه بسياري از پل‌ها با دستگاه‌هاي تكيه‌گاهي و درز انبساط براي جابجايي عرشه طراحي مي‌شوند تا اجازه انبساط و انقباض عرشه پل را به علت تغييرات درجه حرارت و يا نيروهاي ناشي از حرکت وسايط نقليه را بدهند. به منظور كاهش هزينه‌هاي نگهداري درساخت و ساز، پل‌هاي يكپارچه بدون درز انبساط و دستگاه هاي تكيه‌گاهي طراحي مي‌شوند. در پل‌هاي يكپارچه، كوله‌ها و پايه‌هاي مياني بايد به اندازه كافي انعطاف‌پذير طراحي شوند تا به عرشه اجازه جابه جايي را بدهند بدون اينكه به ظرفيت باربري نهايي و ناپداري برسند. اين تحقيق به بررسي شکل پذیری ستون‌هاي لوله‌اي پر شده با بتن (CFT) به عنوان پايه‌هاي مياني در پل‌هاي يكپارچه كه در معرض نيروهاي ناشي از وزن پل و لنگرهاي خمشي ناشي از جابجايي عرشه پل هستند مي‌پردازد. تجزيه و تحليل با استفاده از روش المان محدود و نرم‌افزار آباكوس انجام مي‌گيرد. مدل سه بعدي با استفاده از اجزاء جامد براي تعريف هر دو مصالح (بتن، فولاد) با توجه ويژه به تماس و ارتباط بين بتن و فولاد انجام مي‌شود. رفتار مصالح به صورت غيرخطي در نظر گرفته شده و اثر محصورشدگي بتن نيز لحاظ مي‌گردد. مدل اجزاء محدود با مقايسه نتايج حاصل از تجزيه و تحليل عددي و نتايج بدست آمده توسط آيين‌نامه 1-1-1994 EN و نتايج تحقيقاتي ديگر در اين زمينه انجام مي‌شود.به منظور بررسي شكل‌پذيري نمودار δ-V براساس تجزيه و تحليل عددي تحت بارگذاري برشی ارائه مي‌گردد. تحت بارگذاري جانبي بزرگ شيب نمودار δ-V تغيير كرده و رفتار به سمت رفتار پلاستيكي مي‌رود. به منظورتاثیر نسبت (D/t)بر شکل پذیری شاخص شکل پذیری جابه جایی جانبی لیانگ بیان می گردد.شكل‌پذيري با افزايش بار محوری كاهش مي‌يابد. با كاهش نسبت (D/t) (لوله‌هاي ضخيم‌تر) مقادير بالاتر از شكل پذيري را نشان مي‌دهند كه ناشي از افزايش محصورشدگي مي‌باشد..درصورتی که نیروی محوری صفر باشد. کاهش در نسبت (D/t) باعث افزایش در شاخص شکل پذیری میگردددر صورت وجود بار محوری نمونه ها رفتار مشابهی خواهند داشت.