حدود70% ساختمانهای موجود در کشور ما و نیز سرتاسر جهان،ساختمانهای بنایی می باشند که تعداد قابل شماری از آنها را بیمارستانها و مدارس و ساختمانهای مسکونی تشکیل میدهند. تجربه زلزله های گذشته آسیب پذیری بسیار زیاد این ساختمانها را بارها نشان داده است به همین دلیل از مهمترین مسائل امروزه جامعه مهندسی ارزیابی لرزه ای این نوع سازه ها و در صورت نیاز تقویت آنها در برابر زلزله های متحمل می باشد.اولین گام در ارزیابی لرزه ای ساختمانهای و نیز ارزیابی طرح تقویت مورد نظر،مدلسازی ساختمان می باشد به طور کلی مدلسازی ساختمانهای آجری را میتوان به صورت ریز مدلسازی و درشت مدلسازی انجام داد.ریز مدلسازی روشی است که در آن آجر و ملات و سطح بین آجر و ملات به صورت مجزا مدلسازی شده و رفتار و مشخصات ارتجاعی و غیر ارتجاعی هر یک در مدل در نظر گرفته می شود.در این روش به دلیل تعداد زیاد المانهای مورد استفاده، فرایند مدلسازی وآنالیز بسیار وقت گیر بوده و هم چنین احتمال وقوع خطا در آن زیاد می باشد.بنابراین این روش فقط برای مدلسازی المانهای کوچک قابل کاربرد بوده و برای مدلسازی یک ساختمان کامل مناسب نمی باشد.در واقع هدف از این نوع مدلسازی برای رفتار موضعی یک المان میباشد.