اغلب اتوبوس‌ها به‌عنوان وسیله نقلیه‌ی ارزان، کثیف، نامناسب و نامطمئن مدنظر قرار می‌گیرند، ولی با این حال حمل و نقل در لندن روزانه 6 میلیون نفر را با اتوبوس جابه‌جا می‌کند. با توجه به حضور خطوط ریلی و سیستم متروکه در شهرهای بزرگ قرار دارند، حمل و نقل با اتوبوس یکی از جوانب زندگی در شهرهای بزرگ به‌شمار می‌رود که در حکومت‌های سوسیالیستی تجربه شده است، اتوبوس‌رانی خصیصه‌ای از زندگی شهری در فرآیند جهانی است که در زمان‌های خاصی صورت می‌پذیرد: مانند سرویس‌های زمان صبح زود که در دهه‌ی1830میلادی در اروپا جلوه‌گر شده است. اتوبوس شهروندان را از مناطق مختلف شهری به اماکن مختلفی مانند حومه‌ی شهری انتقال می‌دهد و امکانی برای اشتغال‌زایی ایجاد می‌کند. پیش پا افتادگی این نوع از سیستم حمل و نقل باعث شده که دیگر در مرکز توجه محقّقان قرار نگیرند. برخلاف این موضوع، اتوبوس‌ها قسمت عمده‌ای از زیر ساخت شهری هستند که می‌توانند بستر مناسبی برای حمل و نقل روزانه فراهم آوردند. این پژوهش دارای ماهیّتی «تبیینی» است و از سوی دیگر با توجه به کلیت موضوع، رویکرد حاکم بر این پژوهش «کاربردی» می‌باشد. نتايج حاصل از اين تحقيق بيانگر آن است كه از جمله دلايل عدم موفقيت و كارايي متناسب سامانه اتوبوسراني زاهدان، نبود نيروي عملياتي لازم (راننده و تعميركار) و كمبود پارك سوارها و امكانات لازم در ايستگاه هاي اتوبوس در شبكه خطوط نيز با مسائلي مانند، توزيع نامتناسب در سطح شهر، تراكم در نقاط تجاري و عدم انطباق در خطوط رفت و برگشتي مواجه است.