با توجه به اینکه اکوپارکها باید نقش بالقوه ای در حفاظت از محیط زیست ایفا کنند، بهره برداری بهینه و اصولی از منابع طبیعی سرزمین و ساماندهی کاربری اراضی بر اساس توان طبیعی (اکولوژیکی ) آن، نقش مهمی در طراحی اکوپارک های سازگار با محیط زیست، مدیریت محیط و جلوگیری از تخریب محیط زیست در راستای توسعه پایدار دارد. ارزیابی توان اکولوژیکی یکی از روش های تعیین کاربری های بهینه اراضی است که در آن ابتدا با تهیه نقشه یگان های زیست محیطی که از تلفیق نقشه های طبقات ارتفاعی، شیب، جهت شیب، خاک و پوشش گیاهی بدست می آید و سپس با تجزیه و تحلیل سیستمی عوامل پایدار و ناپایدار اکولوژیکی سرزمین، توان انواع کاربری ها، ارزیابی می گردد. در این تحقیق ما با استفاده از سامانه های اطلاعات جغرافیایی ، نقشه یگانهای زیست محیطی حوزه های آبخیز واحد ها تهیه و پس از تلفیق نقشه های لازم و بهنگام شدن آنها با استفاده از مقایسه مدل های ریاضی ، به جهت طراحی یک اکوپارک شهری ساختارهایی نظیر : ساختار جنگلداری و فضای سبز، ساختار تفرج متمرکز و تفرج گسترده ، ساختار طراحی برای تفرج آبی، ساختار بهینه برای طراحی بناهای انسان ساخت، ساختار طراحی کوهستان و حفاظت با یگانهای زیست محیطی، توان اکولوژیکی واحدهای مزبور ارزیابی و طبقه بندی شدند. در نتیجه گیری این تحقیق پس از ارزیابی توان اکولوژیکی کاربری ها ، برای انتخاب بهترین گزینه ها در واحد سرزمین و ساماندهی کاربری ها، تعیین اولویت کاربری ها انجام می پذیرد ، و نقشه ی طبقه توان کاربری های مختلف تهیه می گردد.