از دیرباز تا کنون رنگ و نور در آثار معماری به گونه ای نمود پیدا کرده که باعث تفاوت در سبک های گوناگون هنرجهان شده است. رنگ زمانی معنا پیدا می کند که روشنایی (نور) وجود داشته باشد بنابراین رنگ را می¬توان از مشتقات نور و وابسته به آن دانست. نور و رنگ از لحاظ فیزیکی به یک طیف تابشی منحصربه فرد تعلق دارد. نور جلوه خداوند است که حضورش در معماری اسلامی تجلی یافته و نمادی از عالم سکوت و معنا در فرهنگ ایرانی می باشد، در واقع در ایجاد هماهنگی، تناسب و زیباتر جلوه دادن آثار بسیار موثر می باشد. نور و رنگ تاثیر چشم گیری در هنر اسلامی داشته که اهمیت آن را در احادیث و آیات،کتب ادبی و هنری می توان دید. رنگ، هم به صورت منفرد و هم به صورت کلی همانند هفت رنگ (که شامل تأثیرات روانی و تفسیرهای عرفانی رنگ است) در هنرها به ویژه در هنر معماری ایرانی بروز پیدا کرده است.
با توجه به دلایل و شواهد بالا در این مقاله سعی شده با شیوه مطالعه کتابخانه ای و میدانی و با بیانی تحلیلی-توصیفی به تأثیرات شگرف نور و رنگ در معماری اسلامی ایرانی پی برده شود.