آنچه که مسلم است معماری حس کنجکاوی و خلاقیت را برمی انگیزد،با انتخاب هوشمندانه واستفاده از ابزارهای مشخصی همچون مصالح ، فرم و بافت می توان به غنای حسی افزود. طراحی فضای منطبق با شرایط کودکان به طور قطع بستگی به شناخت کافی از ویژگی های رشد آنان دارد.خصوصیات جسمی و روانی کودکان در مراحل مختلف رشد ، اساس برنامه ریزی فضا و طراحی برای آنان است. تحقق این امر از طریق به کارگیری ضوابط طراحی معماری که منطبق با شرایط جسمی و روانی کودک و همسو با شناسایی پدیده های قابل درک توسط حواس انسانی او باشد، امکان پذیر است. این تفکر که ضرورت به کارگیری رنگ، فرم و فضا به عنوان عامل مؤثر در بهبود و مداوای بیماران امری اجتناب ناپذیر است . کودکان تحت تأثیر آموخته های خود قرار ندارند و این مسئله موجب به حداقل رساندن عوامل بیرونی است. به دلیل حساسیت موضوع، طراح گرافیک محیطی باید زمینه ی مطالعاتی و تحقیقاتی در مورد رنگ و فرهنگ، روانشناسی رنگ ها و درک فضایی از رنگ داشته باشد، تا به نتایج مفیدی در کاربرد رنگ و فرم و ابعاد در فضای طراحی برسد. در این پژوهش در راستای دستیابی به اهداف فوق با استفاده از منابع کتابخانه ای ابتدا به تعریفی از گرافیک محیطی، گرافیک محیطی خاص بیمارستان و روانشناسی محیط پرداختیم و به تاثیرات روانی و ناخودآگاه رنگ و تاثیرات فضایی رنگ ها اشاره کردیم و خصوصیات فرم را مورد بررسی قرار دادیم، سپس به بررسی تاثیرات رنگ در روحیه کودکان دربیمارستان پرداختیم که در نهایت منجر به ارائه راه حل های بصری در طراحی رنگ و فرم برای فضاهای بیمارستان گردید.