معماری پايدار يا معماری سبز از موضوعات بسيار جنجالي و بحث برانگيز در جهان امروز است. بدون ترديد يكي از موارد مهمي كه انسان همواره با آن دست و پنجه نرم ميكند، نحوه نگرش و برخورد با منابع انرژی و تعامل بين منابع و اثرات ناشي از اين مصرف است. در نگرش پايدار، طراحي به گونه ای انجام مي شود كه اين سه مورد در يك چرخه ارتباطي صحيح قرارگرفته و بتوان در آينده نيز از نتايج مصرف منابع در حال، بهره مند شد. به عبارت ديگر اين نوع طراحي بدون داشتن نگرشي درست و تعريفي مشخص امكان پذير نيست و با توجه به كم شدن ذخائر انرژی های فسيلي و همچنين گران شدن انرژی طراحان را به استفاده از منابع تجديد شونده مجاب مي كند. به صورتي كه در طراحي های خود استفاده از انواع تكنولوژی ها و انجام تغييرات در طراحي ساختمان ها با توجه به اقليم بتوانند مصرف انرژی فسيلي را به حداقل كاهش دهند. از این رو سعي در ارائه راه حل هايي در جهت رسيدن به يك معماری پايدار مطرح مي گردد. پژوهش از نوع كاربردي توسعه اي و روش پژوهش "توصيفي تحليلي" است. براي بدست آوردن نتايج مطلوب در اين مقاله از تحقيق كتابخانه اي اعم از كتاب، رساله، مقالات و سايت ها استفاده شده است و در نهايت سعي شده است مطالب به دست آمده را تحليل و تكميل نموده و به جمع بندي نهايي رساند.