امروزه نشت نفت به دریا و ایجاد لکه هاي نفتی به علت مسایل و مشکلات زیست‌محیطی و اقتصادي که به همراه دارد به یک نگرانی جهانی تبدیل شده است. تاکنون روش هاي فیزیکی و شیمیایی مختلفی براي حذف این آلودگی بکار رفته است. روش جذب یک روش فیزیکی است که با توجه به انتخاب جاذب می تواند بسیار مناسب و ارزان باشد. در سال‌های اخیر استفاده از جاذب هاي گیاهی طبیعی، خصوصاً جاذب هایی که از مواد دورریز کشاورزي تهیه می شوند به علت قیمت کم و دسترسی آسان، بسیار مورد توجه قرار گرفته اند. در این تحقیق توانایی جذب سه نوع ماده نفتی (بنزین، گازوییل و روغن سوخته) از سطح آب توسط دو جاذب طبیعی (چوب ممرز و پوسته برنج) و دو جاذب مصنوعی (پودر تایر و الیاف پلی پروپیلن) مقایسه شده است. همچنین به منظور دست یافتن به جاذبی که هم از جهت اقتصادی به صرفه بوده و هم توانایی جذب بالایی داشته باشد، یک جاذب ترکیبی با نسبت وزنی برابر از این مواد مورد آزمایش قرار می گیرد. آزمایش ها به منظور جذب لکه نفتی شناور در سطح آب بررسی شده و ظرفیت جذب برای هر جاذب تعیین شده است. نتایج به دست آمده نشان داد که از میان جاذب هاي مورد استفاده ابتدا جاذب پلی پروپیلن و سپس جاذب ترکیبی بیشترین توانایی جذب را نسبت به سایر جاذب ها داشته اند که با توجه به قیمت بالا و عدم زیست تخریب پذیری پلی پروپیلن، جاذب ترکیبی جاذب ایده‌آلی برای استفاده خواهد بود. همچنین به منظور بررسی عملکرد جاذب ترکیبی، ایزوترم لانگمویر و فرندلیچ را برای جذب بنزین (ماده دارای بیشترین مقدار جذب) توسط این جاذب رسم شده است. نتایج نشان داد که تطابق داده ها با ایزوترم لانگمویر (9836/0R2=) بیشتر از ایزوترم فرندلیچ (9643/0R2=)است.