بافت‌های فرسوده، بافت‌هایی هستند که در فرآیند زمان طولانی شکل گرفته و تکوین یافته‌اند. این بافت‌ها در گذشته دارای عملکردی منطقی و در راستای توسعه پایدار واجد ارزش‌های فراوان بوده، ولی امروزه به دلیل فرسودگی در محاصره تکنولوژی عصر جاضر گرفتار گردیده و از لحاظ ساختار و عملکردی دچار کمبودهایی شده است و قادر به رفع نیازهای ساکنین خود نمی‌باشد. بنابراین برای نوسازی بافت فرسوده و بهره‌برداری اکولوژیک از انواع انرژی‌ها و خصوصاً انرژی‌های پایدار و بی‌زیان در راستای توسعه پایدار نیازمند طراحی ساختمان سبز می‌باشد. از اینرو برای نوسازی بافت‌های فرسوده شهری به منظور کاهش مصرف انرژی و حفظ محیط زیست باید از فناوری‌های مربوطه استفاده کنند. هدف این تحقیق نوسازی بافت فرسوده شهر داراب در راستای توسعه پایدار می‌باشد. این تحقیق که از نوع توصیفی – تحلیلی است با استفاده از مطالعات کتابخانه‌ای، اسنادی و میدانی بررسی شده است. نتایج نشان می‌هد به دلیل عدم توجه مسئولین و برنامه‌‌ریزان بافت فرسوده شهر داراب در طی دوره‌های زمانی خالی از سکنه و ساختمان‌ها تخریب و متروکه شده‌اند. بنابراین می‌توان با احداث ساختمان‌های سبز ضمن حفظ محیط زیست انرژی پاک بیشتری ذخیره و به سرزندگی بافت و ماندگاری جمعیت این بخش از بافت شهری با تأکید بر توسعه پایدار کمک کرد.