با توجه به مشکلاتی که پساب های حاصل از صنایع لبنی برای محیط زیست به وجود می آورند و با درنظر گرفتن ارزش بالای تغذیه ای مواد موجود در آب پنیر از جمله پروتئین ها، مبحث تصفیه پساب و جداسازی این مواد ارزشمند مطرح می شود. آب پنیر تقریباً حاوی نیمی از مواد جامد موجود در شیر کامل می باشد. این مواد جامد شامل پروتئین با ارزش بیولوژیکی بالا، لاکتوز، مقادیر قابل توجهی ویتامین، مواد معدنی و چربی است. در بین روش های متعدد از جمله خشک کردن به روش افشانه، روش های شیمیایی مثل ته نشینی، کروماتوگرافی و الکتروفورز که به محتوی ارزشمند آب پنیر آسیب می رسانند و یا هزینه بالایی را به فرآیند تحمیل می کنند، فرآیندهای غشایی در صنایع لبنی از جایگاه ویژه ای برخوردارند. در این فرآیندها جداسازی بر مبنای تفاوت در اندازه مولکولی انجام می شود و به مواد باارزش موجود در آب پنیر آسیبی وارد نمی شود. استفاده از غشا در صنایع لبنی، موجب كاهش هزينه هاي عملياتي ناشي از مصرف برق و بخار، بهبود ظرفيت و كارايي فرآيند و افزايش كيفيت محصول مي گردد. همچنین استفاده از تکنولوژی غشایی سبب می شود علاوه بر بازیابی محتوای ارزشمند آب پنیر، از آلودگی محیط زیست و خطرات احتمالی آن برای گیاهان و جانوران در صورت دفع شدن به محیط زیست، جلوگیری شود. با توجه به اهمیت این فرآیندها، در این پژوهش به مرور و بررسی فرآیندهای غشایی برای تصفیه آب پنیر و عوامل مختلف مؤثر بر این فرآیندها پرداخته ایم.