ارزیابی کیفیت محیط زیست برای تشخیص شرایط فعلی توسعه پایدار به منظور برنامه ریزی های مربوط به حفاظت محیط زیست به کار می رود. شناسايی دقيق مناطق بحرانی در حوزه های آبخیز اولين گام در مديريت مؤثر اين مناطق است که برای استفاده بهينه از منابع، بهبود و حفظ کيفيت آن ضروری است. در این مطالعه یک سیستم که ترکیب چهار معیار زیست محیطی مبتنی بر حوزه می باشد با تکنیک های تصمیم گیری چند معیاره AHP و PROMETHEE برای ارزیابی آسیب پذیری زیست محیطی ارائه شده است. معیارهایی که برای ارزیابی آسیب پذیری زیست محیطی ارائه شده¬اند شامل میزان رسوب، رواناب، شیب و تراکم زهکشی می باشد. در این تحقیق از سامانه اطلاعات جغرافیایی (GIS) و از روش خوشه بندی K-means استفاده شده است، زیرحوزه ها به عنوان واحد ارزیابی در نظر گرفته شده که با استفاده از روش خوشه بندی K-means در چهار سطح آسیب پذیری طبقه بندی شده و در محیط GIS نقشه آسیب پذیری زیست محیطی تهیه شده است. نتایج بررسی نشان می دهد که 25/3 درصد از کل حوزه که یک زیرحوزه را شامل می شود دارای آسیب پذیری زیاد بوده و باید در مباحث مدیریتی مورد توجه قرار گیرید. تقریباً 27/47 درصد از حوزه دارای آسیب پذیری متوسط و 48/49 درصد از حوزه دارای آسیب پذیری کم و بالقوه می¬باشد.