آلاینده های دارویی یکی از مسائل حاد زندگی امروزی به شمار می آیند. مهم ترین دلیل بررسی وکنترل آلودگی های دارویی درمحیط زیست، ورود این آلاینده ها به چرخه غذایی و مقاومت های دارویی است که مخاطرات زیست محیطی و طبی زیادی را به دنبال دارد. داروها ذاتا فعالیت بیولوژیکی بسیارقوی دارند که روی موجودات زنده تاثیرمی گذارد. ازآنجایی که داروها ممکن است نیمه عمربالایی درمحیط زیست داشته باشند آنها می توانند تجمع کنند و به سطوح فعال بیولوژیکی و قابل کشف برسند. و سرانجام آن دسته ازداروها و موادکمکی که درامرتشخیص بکارمی روند و موادگندزدا که دربهداشت وپزشکی مصرف دارند وارد فاضلاب شهری و محیط زیست آبی می شوند. داروها و مواد تسریع کننده رشد مورد مصرف دردامپزشکی و دامپروری بعد ازدفع ازحیوانات ازطریق فضولات آن ها درخاک نفوذ می کند یا ممکن است بعد از بارندگی سنگین همراه با سیلاب ازخاک ها عبورنموده و سپس به آب های سطحی راه یابد. داروهای بکاررفته درپرورش آبزیان نیز مستقیما به آب های سطحی وارد می شوند. برخی از مواد نظیر مواد حاجب پرتوایکس کاملا تغییرنکرده دفع می شوند درحالی که تعدادی دیگربعد ازسوخت و سازدربدن موجودات به متابولیت هایی که کماکان فعال ویا غیرفعال خواهند بود تبدیل می شوند. دراین مقاله مروری داریم برمسیرهای ورود مواد دارویی و محصولات مراقبت شخصی درمحیط و سپس به بررسی اثرات زیست محیطی برخی داروها و فلزات سنگین درمحیط زیست می پردازیم.