گردشگري پس از صنایع نفت وخودرو سازی به يكي از صنايع مهم در دنيا تبديل شده است. بسياري از تحليلگران اقتصادي براين باورند كه صنعت گردشگري با ايجاد 110 ميليون شغل مستقيم تاحدی منجر به اشتغال زایی شده است و حتي انتظار مي رود با افزايش حجم مسافر تها و رونق گردشگري در كشورهاي توسعه یافته و در حال توسعه، در سال هاي آينده بر اهميت آن بيش از پيش افزوده شود. گردشگري فعاليتي چندمنظوره است كه در مكاني خارج از محيط عادي گردشگر انجام ميگيرد و مسافرت گردشگر بيش از يك سال طول نميكشد و هدف تفريح، تجارت و يا فعاليتهاي ديگراست. نظر به نقش فعال و موثری که گردشگری در ارتقاء ساختار اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي به خصوص در كشورهاي رو به توسعه ايفا ميكند،انتظار آن است که صنعت گردشگری بتواند متضمن تغییرات ونگرش های جدید در مفاهیم زندگی گردد.این تغییر نگرش در ادبیات مربوط به توسعه پایدار قابل رد جویی و شناسایی است. به گونه ای که امروزه و در ادبیات مربوط به توسعه پایدار از مفاهیم و مقوله هایی چون: توسعه گردشگری و حفاظت محیط زیست بیشتر از هر مفاهیم و مقوله ای تاکید می گردد.این دو مفهوم در ادبیات مربوط به توسعه پایدار،با یکدیگر همپوشانی دارند. این همپوشانی هم اینک و لااقل در آغازین دهه هزاره سوم برای کشور های توسعه یافته و در حال توسعه در حال باز تولید است.تکرار و باز تولید مفاهیمی و مقوله هایی چون گردشگری و حفاظت محیط زیست در کشور های در حال توسعه،معلول دلایلی است. عمده ترین دلیل این بازتولید در کشور های در حال توسعه،ناشی از فقدان اشکال توسعه در این کشور هاست.به عبارت دیگر نبود وفقدان اشکال دیگر توسعه اقتصادی، نظیر تولید و استخراج و یا منابع طبیعی مثل نفت و گاز وجود سبب شده است که مقوله توریسم در ادبیات توسعه پایدار کشور های در حال توسعه ارجحیت یابد.به همین دلیل است که توریسم منبع بسیار خوبی برای کسب درآمد در کشور های مزبور شده است.
در این راستا،آنچه در خور اهمیت و توجه است، تقدم امر توریسم بر ملاحظات محیط زیستی است.این تقدم متضمن ایجاد نوعی ارتباط علی ومعلولی میان دو مفهوم شده است. به واقع باید صنعت توریسم را عاملی موثر برای در نظر آوردن وتوجه به ملاحظات محیط زیستی دانست.در شرایطی که بر مقوله ای چون توریسم توجه نگردد،طبیعی است که ملاحظات مربوط به محیط زیست کم رنگ وغیر قابل ملاحظه به نظر برسد. این ادعا را می توان با استناد به گزارش مرکز گردشگری وصنعت توریسم ایران،باز خوانی کرد.این گزارش اعلام می دارد که در سال 2010 بیش از یک میلیارد نفر از جمعیت کره زمین به جهانگردی و سیر و سیاحت در اقصا نقاط جهان پرداختند.جدای از مبدا این گردشگران که بنا به فرهنگ وتمدن هرکشوری متفاوت است،مقصد آنان را باید در امکانی چون: ساحل دریاها، استراحتگاههای کوهستانی، مراکز آثار تاریخی و ییلاق های خوش آب و هوا جستجو نمود.نکته آن است که گسیل گردشگران به مقاصدی چون: ساحل دریاها، استراحتگاههای کوهستانی، مراکز آثار تاریخی و ییلاق های خوش آب و هوا متضمن ایجاد نوعی فرهنگ سازی است.به این معنی که آنان بتوانند با عناصر موجود در ادبیات مربوط به ملاحظات زیست محیطی آشنا شوند تا از تحمیل زیان بر محیط زیست جلوگیری به عمل آورند.در راستای ضرورت امر فرهنگ گردش گری امروزه سازمان هایی چون:سازمان جهانی جهانگردی، شورای جهانگردی و مسافرت های جهانی و سازمان جهانگردی آسیا و حوزه اقیانوس آرام و صنعت هتلداری از جمله نهادها و سازمان های منطقه ای و بین المللی هستند که زمینه فرهنگ سازی امر صنعت توریسم را عهده دار شده اند تا در سایه چنین تمهیدات فرهنگی، مسئله حفظ محیط زیست و منابع طبیعی، سیاست ها، قوانین، راهنما ها و دستور العمل هایی ناشی از آن با مانع ومشکل مواجه نگردد.برای نمونه مقوله فرهنگ سازی آنهم از سوی نهاد های مزبور در صنعت توریسم سبب شده است که مسائل محیطی مانند تغییر آب و هوای کره زمین، لایه ازون، ذوب شدن یخها، تخریب جنگلها و پس مانده های اتمی به بخشی از زیر ساخت های فرهنگی گردشگران در کشور های توسعه یافته یا در حال توسعه گردد.در همین راستا،مساعی ومساهمت نهاد های مزبور والبته در سایه فرهنگ سازی،متضمن توجهات به نوعی جهانگردی شده است که در ادبیات توریسم وگردشگری از آن به جهانگردی اقتصادی تعبیر می کنند.مقصود از جهانگردی اقتصادی که یکی از شاخه های جهانگردی است، این است که طبقه میانی جامعه که دارای آموزش و درآمدکافی هستند به مسافرت و جهانگردی بروند، بدون اینکه محیط زیست را تخریب کنند. در سایه این تمهیدات طبیعی است که در هر بخش از این صنعت اقداماتی برای حفظ محیط زیست صورت بگیرد.به طور كلي، هدف از گسترش فعاليت هاي گردشگري فراهم آوردن زمينه هايي براي توسعه ي اقتصادي و اجتماعي است.در برخي از نواحي، گردشگري ميتواندتأمين كننده ي اصلي معيشت و درآمد ساكنان به شمار آيد و همچنين منافع مختلف اجتماعي و محيط زيستي به همراه داشته باشد. علاوه بر اينها، پيامدهاي منفي گردشگري نيز تا حدودي اجتناب ناپذير است.مطالعات و پژوهش هاي انجام شده در زمينه ي گردشگري در کشور های توسعه یافته و در حال توسعه نشان دهنده ي پيامدهاي مثبت و منفي اين پديده در ابعاد و زمينه هاي مختلف است. بسياري از تحقيقاتي كه پيامدهاي مثبت و منفي گردشگري را مورد توجه قرار داده اند، بيشترين اثرات مثبت گردشگري را در زمينه هاي اقتصادي برشمرده اند و بيشترين اثرات منفي آن را در زمينه هاي اجتماعي،فرهنگي،قانوني و محيط زيستي دسته بندي كرده اند.