فقدان دسترسی به آب تمیز و بهداشتی در کشورهای در حال توسعه استفاده از فن آوری های نوین به خصوص فناوری نانو را بیش از پیش مطرح می کند . در این تحقیق از جاذب نانومتری پلی تیوفن برای جداسازی یون های نیکل از محلول آبی استفاده شده است . پارامترهای متعددی بر روی میزان حداکثر جذب نیکل موثر بوده است . به منظور کاهش تعداد آزمایش ها از روش آماری تاگوچی در طراحی آزمایش ها استفاده شده است . پلی تیوفن به روش شیمیایی سنتز و مورفولوژی آن توسط دستگاه میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) تعیین گردید . بر اساس نتایج ، شرایط بهینه برای حذف یون نیکل با حداکثر درصد جذب در 4PH= ، غلظت اولیه 50 میلی گرم درلیتر یون نیکل، زمان تماس 45 دقیقه ، میزان جاذب 2/0گرم ، سرعت همزن 500 دور بر دقیقه بوده است.
نتایج حاصل از برازش مدل های ایزوترم جذب نشان داد که مدل لانگمویر داده ها را بهتر توصیف و فرایند جذب از مدل سینتیک شبه درجه دوم تبعیت کرده است.