طرحریزی حفاظتی، فرایند تعیین مکان و طراحی مناطق حفاظتی برای افزایش پایداری تنوع زیستی می باشد. برای رسیدن به این هدف، مناطق حفاظت شده باید تا جای ممکن، تهدیدات متوجه تنوع زیستی را کاهش دهند. داشتن اطلاعات راجع به فرایندهای تهدیدآمیز و آسیب پذیری نسبی مناطق و ویژگی های آنها نسبت به این فرایندها، برای یک طرح ریزی حفاظتی هدفمند، امری ضروری می باشد. یک طرح ریزی حفاظتی کارامدباید نرخ و الگوی تهدیدات پویای متوجه تنوع زیستی، از جمله، تغییرات شدید در کاربری اراضی را پیش بینی کند. پیش بینی ضعیف در مورد محرک¬ها و الگوهای تغییر زیستگاه، مانع ارزیابی های صحیح در مورد مناطق آسیب پذیر می شود. براورد آسیب پذیری و بکارگیری آن در طرح ریزی حفاظتی، امری دشوار می باشد. در این مقاله، سعی بر آن است که انواع روش های موجود برای براورد آسیب پذیری بررسی و گروه بندی شود و سپس نقاط قوت و ضعف هرکدام شناسایی شود. با استفاده از روش های گفته شده در این مقاله، می توان از مدل آسیب پذیری بدست آمده در طرح ریزی حفاظتی برای مناطق مختلف و همچنین تکمیل شبکه های حفاظتی استفاده نمود.