کشاورزي با داشتن 14 درصد سهم از توليد ناخالص داخلي در ايران محور اقتصاد روستايي است و دوام و پايداري جوامع روستايي در گرو پايداري کشاورزي مي باشد. بر همين اساس است که ارزيابي پايداري کشاورزي به منظور شناخت شکاف هاي موجود و عوامل تهديد کننده ثبات و دوام آن بخش مهم و لاينفکي از برنامه هاي توسعه روستايي مي باشند، و مطالعات متعددي براي ارزيابي پايداري در بوم نظام هاي مختلف در کشور در سال هاي اخير صورت گرفته است. که در مطالعه حاضر به منظور بازنمايي وضعيت کلان پايداري کشاورزي کشور، از طريق شاخص های اکولوژیک بکار گرفته شده در نتايج اين مطالعات اقدام شد. در اين رابطه 24 مطالعه بررسي و وضعيت پايداري کشور در گروه معيارهاي اکولوژيک شامل شرايط مديريت اکوسيستمي، عوامل زيستي، سلامت خاک و عوامل هيدرولوژيکي تبيين گرديد. در اين رابطه نتايج بيانگر پايداري متوسط در مورد شاخص هاي مرتبط با تنوع زيستي (67%) و سلامت خاک (50%)، است در حالي که در مورد شاخص هاي مرتبط با شرايط مديريت اکوسيستمي (43%) و عوامل هيدرولوژيکي (89%)، وضعيت ناپايداري برقرار است.