محيط زیست سالم براى زندگى يك نعمت و از امور مورد توجه مردم است.اما انسان در انديشه رشد مداوم اقتصادى، اقدام به استفاده گسترده از منابع محیط زیستی کرده که در بسیاری از موارد با تخريب محیط زیست و آسیب‌رساندن به آن همراه بود. به تدريج ظهور و گسترش بحران‌هاى محیط زیستی كه دامنه آن افزون بر انسان، جانوران و گياهان را نيز در بر گرفته است، سبب شد جوامع انسانى به اين مسأله توجه بيشترى کنند. در همین راستا تلاش‌های فراوانی برای اصلاح و بهبود محیط زیست صورت گرفته است، اما مشکلات محیط زیستی هر روز بیشتر می شود. در نتیجه،حل این بحران به صرف یافتن راه‌حل‌های فنی و توافق‌نامه‌هایی که میان کشورها منعقد می‌گردد، میسر نمی‌شود. بلکهبرای یافتن علت این مسئله لازم است راه‌حل را در سطحی عمیق‌تر از اصلاح روش‌ها جستجو کرد.براي‌ سالم‌سازي‌ محيط‌ زيست‌ به‌ سالم‌سازي‌ ذهني‌ نياز داريم‌.در این پژوهش دو مکتب اخلاقی و فلسفی مهم در زمینه ی نگرش به محیط زیست مورد نقد قرار گرفته و به اهمیت آموزه های اخلاقی بر حفظ محیط زیست پرداخته شده است و نتیجه گیری شده کهاخلاق محیط زیستی می تواند جهت مسیر زندگی انسان را به گونه ای شایسته جهت تعامل با طبیعت هدایت کند ودر پرتو این آموزه ها می توان ضمن بهره برداری مفید از طبیعت، تعامل شایسته ای با محیط زیست داشت.