شناخت پتانسیل های طبیعی به عنوان بستر فعالیت های انسانی، پایه و اساس غالب برنامه ریزی های محیطی و آمایش سرزمین را تشکیل می دهد. پوشش گیاهی یکی از مهمترین اجزاي اکوسیستم هاي طبیعی است که علاوه بر بیان شرایط رویشی، معرف شرایط محیطی حاکم نیز می باشد. جهت دستیابی به توسعه پایدار و همچنین حفاظت از اکوسیستم های طبیعی و تنوع زیستی آن ها و مدیریت منابع، لازم است توان ها و محدودیت های پوشش گیاهی مناطق مورد بررسی و مطالعه قرار گیرد. این مطالعه با هدف شناسایی توان ها و محدودیت های پوشش گیاهی و برنامه ریزی محیطی استان خراسان جنوبی صورت گرفته است. به منظور انجام این بررسی به روش اسنادي و کتابخانه ای به تهیه ي اطلاعات و تجزیه و تحلیل و تلفیق آن ها اقدام شده است. نتایج تحقیق نشان داد که کمبود بارندگی و آب، نوع خاک و شرایط اقلیمی سبب محدودیت هایی در پوشش گیاهی منطقه شده است. فقر پوشش گیاهی در بسیاری از عرصه های مختلف استان وجود دارد. باتوجه به جذابیت ارزشمند بیابان ها و کویرهای استان، می توان با برنامه‌ریزی مناسب در جهت آموزش، اطلاع‌رسانی و فرهنگ‌سازی، ایجاد تسهیلات رفاهی و حمل و نقل و توجه هرچه بیشتر به این مناطق، زمینه لازم را برای رشد و توسعه پایدار استان فراهم آورد. منطقه مورد مطالعه با توجه به شرايط محيطي و انساني، داراي تنگناها و پتانسيل هايي در پوشش گیاهی مي باشد، اما با تکیه بر توان ها و بهره گیری از شناخت محدودیت های منطقه، فرصت جهت برنامه ریزی محیطی ممکن می شود. در این مطالعه بر پایه این محورها کلیه توان ها و محدودیت های موجود در استان خراسان جنوبی در عرصه های بیابانی ارائه شده است. شایان ذکر است که این شناخت ها مي تواند در كاهش محروميت ها به ويژه در نواحي روستايي، فقرزدايي، توزيع مشاغل و مهمتر از همه مديريت منابع در راستای رسیدن به توسعه پایدار مؤثر باشد.