در يك جامعه اطلاعاتي، دانش و مهارت هاي انسان ها و نهادها، سرمايه هاي آن جامعه محسوب مي شوند. از آنجايي كه فناوري اطلاعات و ارتباطات (ICT) يكي از شاخص هاي توسعه پايدار محسوب مي شود، این شاخص هر چه گسترش بيشتري داشته باشد و حركت آن بر محور دانش انسجام بيشتري بيابد، توفيق بيشتري را در حفظ محیط زیست، سطح فرهنگ، دانش و اقتصاد جامعه متبوع خود كسب خواهند كرد. توسعه و پیشرفت جوامع و نهادها در عصر حاضر به علت پیدایش بسترهای مناسب که مهمترین آنها فناوری ارتباطات و اطلاعات است، به دور از دغدغه مکان جغرافیایی و فواصل آنها با مراکز تمدن، سرمایه و تحهیزات، تنها با اتکاء به دانش و توان مدیریتی آنها امکان پذیر است. کشورهای مختلف به فراخور حال خود سیاست هایی را در زمینه توسعه فناوری اطلاعات در روستاها اتخاذ کرده اند، کشور ایران نیز همگام با بسیاری از کشورهای پیشرو جهان نسبت به توسعه فناوری اطلاعات و ارتباطات روستایی اقدام نموده است. در این پژوهش اطلاعات از روش کتابخانه ای و اسنادی به دست آمده است و نتایج حاکی از آن است که، با توجه به اینکه 50/28% جمعیت کشور در روستاها زندگی می کنند و سرمایه عظیمی از کشور در روستاها نهفته است و از آنجایی که روستا و روستاییان منابع بنیانی تولید و رشد اقتصاد ملی در هر جامعه ای می باشند و ارتباط مستقیمی با طبیعت دارند، احساس می شود بهره گیری از فناوری اطلاعات و ارتباطات می تواند سبب توانمند سازی و تأثیرگذاری آگاهانه این قشر فراموش شده در روند توسعه محیط زیست روستاهای کشور گردد، و توجه به آموزش های ICT روستایی می تواند از ابعاد مختلف در توسعه پایدار روستایی مؤثر واقع شود. از آنجايي كه در توسعه پايدار بر انسان و نيازهاي انساني تأكيد مي شود، با توجه کردن به آموزش های ICT در زمینه افزايش آگاهي و سطح آموزش، ارتقاي سطح مشاركت، بهبود بهداشت و سلامت، كاهش فقر و افزايش فرصت اقتصادي و سلامت محيط زيست می توان به توسعه پايدار روستايي دست یافت.