در سال های اخیر نانو تکنولوژی تبدیل به یکی از مهم ترین و مهیج ترین حوزه های رو به پیشرفت در فیزیک، شیمی، علوم مهندسی و زیست شناسی شده است. ماده اصلاح شده در مقياس نانو، خصوصيات جديد و مفيدي را دارا است كه قبلاً در آن مشاهده نمي شد. اما باتوجه به نوظهوربودن فناوری نانو هنوز از خطرات احتمالی این ذرات برای محیط زیست و سیستم های زیستی ارزیابی دقیقی صورت نگرفته است. از آن جا که نانوذرات مصنوعی تولید بشر هستند و در فرایند تکامل وجود نداشته اند، در حال حاضر، نگرانی زیادی پیرامون آلودگی موجودات زنده با آن ها وجود دارد. نانو مواد تولید شده از مسیر های مختلف وارد اکوسیستم آب، خاک و هوا می شوند و نهایتا موجودات زنده، به دلیل تعامل با این اکوسیستم ها در معرض نانو مواد قرار می گیرند. مطالعات متعدد خطر بالقوه نانوذرات را برای سلامتی انسان گزارش کردند.
در محیط های آبی، ماهی به عنوان یک آبزی برای ارزیابی اثر آلاینده های محیطی در بوم سامانه¬های آبی در نظر گرفته می شود. ماهی در بالاترین نقطه زنجیره غذایی آبی قرار گرفته است و توانایی بزرگنمایی زیستی فلزات سنگین را حتی در غلظت های پایین موجود در محیط را دارد. ماهی کاراس طلایی از خانواده کپور ماهيان می¬باشد و این گونه جهت مطالعات تولید مثلی، آندوکرینولوژی، سلولی مولکولی، ایمنی شناسی، سم شناسی و مولکولی بسیار مناسب می¬باشد. به طور کلی نتایج آزمایش های مطالعه حاضر بیانگراین مطلب است که میزان سمیت نانو مواد مختلف با هم تفاوت دارد و این مقدار، به نوع موجود نیز بستگی دارد . اما در رابطه با ارزیابی خطر این مواد در دراز مدت نیاز به مطالعات جامعی است. بنابراین باید از موجودات زنده ای برای ردیابی اثر این مواد استفاده شود تا با مشخص نمودن بیومارکر مناسب آلودگی اثرات دراز مدت این مواد بر محیط زسیت مشخص شود که ماهی قرمز به دلیل مقاوم بودن و شباهت از لحاظ شرايط زيستي و تغذيه اي به کپور معمولي(Cyprinus carpio)، برای انجام این آزمایش ها به عنوان مدل زیستی پیشنهاد می گردد.