کادمیوم یکی از مهم‌ترین فلزات سمی است که می تواند بر سیستم ایمنی و عصبی انسان اثر گذاشته و سبب ایجاد شکم درد، شکستگی استخوان و سرطان شود. روش‌های مختلفی برای حذف این فلز از محیط زیست وجود دارد که از میان آنها، جذب سطحی به علت سهولت عمل و مقرون به صرفه بودن یک فناوری موثر و کارآمد است. هدف از این بررسی، مروری بر جاذب‌های به کار رفته در جذب سطحی کادمیوم از محلول‌های آبی در سال‌های 2000 تا 2013 و بیان شرایط عملیاتی جذب، مانند pH، مقدار جاذب، زمان تماس، غلظت اولیه بهینه، محدوده‌ی دمایی، ایزوترم‌های جذب و مدل‌های سینتیکی سازگار با داده‌های تعادلی جذب است. در بین بررسی‌های انجام شده، نانوکامپوزیت‌های سیلیس- پلی آکریل آمید اصلاح شده با صمغ گوار با ظرفیت جذب 2000 میلی گرم بر گرم، بیشترین میزان جذب کادمیوم را داشته اند. این تحقیق، جامع ترین بررسی بین کارهای انجام شده در زمینه جاذب‌های مناسب برای جذب فلز کادمیوم می باشد و هر دو گروه جاذب‌های سنتزی و طبیعی را در بر دارد.