تغییر کاربری اراضی ممکن است فرسایش پاشمانی که مکانیسم اولیه در فرسایش آبی می باشد را افزایش دهد. هدف از این مطالعه بررسی اثرات مدیریت های مختلف و کاربری اراضی بر فرسایش پاشمانی در دو کاربری مرتع و مرتع تخریب شده در حوضه سد ونک در شهرستان لردگان استان چهارمحال و بختیاری می باشد. فرسایش پاشمانی با استفاده از دستگاه فرسایش پاشمانی چندمتغیره در چهار حالت از شیب و شدت بارندگی(شیب 5% و 15% و شدت بارندگی 50 و80 میلی متر بر ساعت) اندازه گیری شد. آنالیز آماری در قالب طرح کاملا تصادفی ساده انجام شد که بین سیستم¬های مختلف کاربری اراضی و فرسایش پاشمانی تجزیه و تحلیل صورت گرفت. نتایج نشان داد که: تغییرات فرسایش پاشمانی منطقه تحت تاثیر کاربری اراضی می باشد. مقادیر فرسایش پاشمانی در خاک مرتع تخریب شده در مقایسه با زمین های مرتعی بیشتر بود که این می تواند به ماده آلی و مقاومت برشی کم به علت چرای بیش از حد، چرای نابهنگام، و سوزاندن بوته ها مربوط باشد. در این منطقه، متوسط فرسایش پاشمانی عمدتا تحت تاثیر ساختمان خاک، مقاومت برشی و شیوه های مدیریت می باشد.