فعالیت های انسانی در سکونت گاه های شهری و روستایی به تولید پسماند در این مناطق منجر می گردد . فرآیند پایان ناپذیر و در عین حال تشدید شونده تولید پسماند، با اثرات و پیامدهای نامطلوب بهداشتی، زیست محیطی، اجتماعی و اقتصادی عدیده ای در شهرها و نواحی پیرامونی آنها مواج بوده است، بگونه ای که بخش عمده و مهمی از فعالیت های خدمات شهری در شهرداری های کشور، همواره صرف کنترل این موضوع شده است. تا قبل از سال 1383، قانون جامع و کاملی در زمینه مدیریت پسماند در کشور وجود نداشت تا این که در اوایل این سال، قانون مدیریت پسماند از تصویب مجلس شورای اسلامی گذشت و در سال 1384 نیز، آیین نامه اجرایی آن به تصویب هیئت دولت رسید و در واقع تکلیف زباله ها و متولیان آن مشخص شدند. در سال 1385 ‏و با انتشار دستورالعملی تهیه پژوهش جامع مدیریت پسماند توسط سازمان شهرداری ها و دهیاری های کشور نیز امکانی برای هدایت فعالیت های مرتبط شهرداری ها و سایر دستگاه های اجرایی در زمینه کاهش تولید، افزایش بازیافت و تبدیل مواد کاهش تدریجی و حذف نهایی ( دفن ) پسماند ها، فراهم آمد.
‏بر طبق آخرین آمار رسمی جمع آوری شده در سال 1378 ‏، سرانه تولید زباله های شهری در کشور، 0.85 ‏کیلوگرم در روز می باشد که سا کنان استان آذر بایجان غربی با 1.3 ‏کیلوگرم در روز بالاترین و سا کنان استان خوزستان با0.43 کیلو گرم در روز کمترین میزان زباله را تولید می کنند. در این میان استان آذر بایجان غربی با سرانه تولید حدود 0.75 ‏کیلو گرم در روز، در سطح میانگین کشور واقع گرد یده است. به همین دلیل و هم راستا با راهبردها و برنامه های بالا دست در سازمان شهرداری ها و دهیاری کشور، شهرداری مراغه نیز انجام مطالعات پژوهش جامع مدیریت پسماند شهرستان مراغه را به عنوان یک ضرورت جدی، در دستور کار برنامه های مدیریت مواد زائد شهرداری قرار داده است.
پس از نمونه برداری و جمع آوری اطلاعات و آنا لیز داده ها مشخص شد که سرانه پسماند شهر مراغه معادل 0.691 ‏می باشد. همچنین بررسی های انجام شده حاکی از این است که در فصل تابستان بیشترین میزان تولید پسماند و در زمستان کمترین میزان پسماند تولید میگردد. در شهرستان مراغه حدود یکصد تن پسماند خانگی به صورت روزانه تولید می شود که این میزان فقط شامل پسماند های خانگی است.