سبزيجات از اجزاي مهم رژيم غذايي مردم در شهرستان جيرفت است. با توجه به استفاده زياد کشاورزان از کودها و سموم شيميايي و ميزان مصرف زياد ساکنان شهرستان جيرفت از سبزيجات و در نتيجه انتقال اين عناصر به بدن لذا بايد در صدد چاره اي براي آن بود. به نظر مي رسد که استفاده از روش ها و تکنيک هاي ارزيابي و مديريت ريسک بتواند خطرات احتمالي ناشي از تجمع عناصر سنگين را بر اکوسيستم هاي زنده و محيط زيست کاهش دهد. اين تحقيق با هدف ارزيابي پتانسيل خطر فلزات سنگين(نيکل، کروم، مس، روي، آهن و منگنز) به بيماري هاي غيرسرطاني از طريق مصرف سبزيجات در منطقه جيرفت انجام شد. نمونه¬ها شامل خيار، گوجه فرنگي، سيب زميني و پياز بود که به طور تصادفي در منطقه جمع آوري شد و برآورد ميزان ورود روزانه (Estimated Daily Intake)، پتانسيل خطر(Target Hazard Quotient) و شاخص خطر(Hazard Index) براي ارزيابي خطر سلامت بيماري¬هاي غير سرطاني براي يک عنصر و ترکيبي از همه عناصر محاسبه شد. نتايج حاصل نشان داد که تمام EDI هاي بدست آمده پايين تر از حد مجاز تعيين شده بود به جزء EDI مربوط به کروم در کودکان که بيش از 5/2 برابر حد مجاز تعيين شده بود. پتانسيل خطر براي همه عناصر سنگين مورد مطالعه ناشي از مصرف يک محصول کمتر از يک شد که نشان دهنده اين است که احتمال اثرات سوء بيماري هاي غيرسرطاني براي عناصر مورد مطالعه در سبزيجات به تنهايي وجود ندارد. ميزان شاخص خطرپذيري کل همه عناصر سنگين براي کودکان، نوجوانان و بزرگسالان کمتر از يک بدست آمد که نشان دهنده اين است که احتمال اثرات سوء بيماري هاي غيرسرطاني ناشي از مصرف سبزيجات در منطقه مورد مطالعه وجود ندارد.